instagram fav

2013 tracks & eps

dj rashad-i don’t give a fuck

minorstep-you ep

prins obi-love songs for instant success ep

burial-rival dealer ep

jabu & kahn-still

inga copeland-don't look back, that's not where you're going

braind-as i am

mssingo-mssingo ep

king midas sound-aroo

fka twigs-ep2

shit and shine-diag004/find out what happens when people start being polite for a fucking change

tirzah-i’m not dancing

kelela-go all night

jabu-move in circles/you & i (kahn remix)

kahn & neek-backchat

machinedrum-gunshotta

sophie-bipp

copeland and gast-ukmerge

levantis-believe ep

fis-preparations

και εκτός συναγωνισμού:

daft punk-get lucky

robin thicke-blurred lines

fav 2013

01. larry gus-years not living
02. darkside-psychic
03. forest swords-engravings
04. disco tocopilla-holy athens
05. ku-feathers
06. dj rashad-double cup
07. dean blunt-the redeemer
08. kelela-cut 4 me
09. zomby-with love
10. kanye west-yeezus
11. james blake-overgrown
12. machinedrum-vapor city
13. laurel halo-chance of rain
14. young echo-nexus
15. rp boo-legacy!
16. four tet-beautiful rewind
17. danny brown-old
18. dozen draft-hands
19. oneohtrix point never-r plus seven
20. el mahdy jr.-the spirit of fucked-up places

11.12.13

στα κεντρικά περίπτερα. στην αθήνα και σε ommu, δημοκρίτου 21 και στο πρακτορείο ξένου τύπου στην ομόνοια. το σάιτ εδώ.

prins obi

love songs for instant access

milky green-polygrains

φυτά

τι έκαναν τα ΦΥΤΑ στην μπιενάλε;

stop and stare

Stop and Stare από απόψε στο χώρο @Sarri12 Gallery (Σαρρή 12, Ψυρρή). Συμμετέχουν οι Αth1281, G. Callas, Cacao Rocks, Yiakou, This is Opium, Scar One, Sox, Θρασύβουλος. Το ομαδικό έργο “CrazyAnnieLovesJoeBuck” θα δημοπρατηθεί ανώνυμα και τα έσοδα θα διατεθούν στο Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.

rolling stones

1965

bad timing

Οι Bad Timing είναι παιδιά Ελλήνων μεταναστών από το Γιοχάνεσμπουργκ και αυτή την περίοδο κατοικούν στα Σεπόλια. Παίζουν ένα υβρίδιο synth punk, grunge και ambient. 

Είναι οι Ισίδωρος: φωνή, Ηλέκτρα: μπάσο, Κλαούντια: τύμπανα, Ιούλιος: πλήκτρα.
[δεν ξέρω περισσότερα, ήρθε με μέιλ. μπορείς να τους ακούσεις εδώ]

πάρνηθα

«Ανεβήκαμε με το τελεφερίκ γιατί για λίγο αισθανθήκαμε ότι δεν είχαμε πόδια. Το σκιουράκι χασμουρήθηκε, έφαγε ένα φουντούκι και έκατσε στο πίσω κάθισμα, κοιτώντας το καμένο καζίνο να απομακρύνεται. Κοίταξα κάτω. Δεν είδα τα σπορτέξ μου, μα μόνο τη φθαρμένη μοκέτα του τελεφερίκ. Δεν είχα πόδια. Κατεβήκαμε. Πήρα το σκιουράκι στον ώμο και άρχισα να περπατάω με τα χέρια ανάμεσα απ’ τα καμένα. Θέλαμε μισή μέρα για να φτάσουμε στο πηγάδι. Το σκιουράκι διψούσε και έπινε κάθε τόσο τον ιδρώτα μου που μαζευόταν στο σβέρκο.

Φτάσαμε στο πηγάδι το βράδυ. Με δυσκολία ανέβασα τον κουβά για να αντικρίσω μέσα αντί για νερό όλη την παιδική μου ηλικία. Υγρή, πηχτή και άγευστη. Γεμάτη στάχτη απ’ τα καμένα δέντρα». Η ΠAΡΝΗΘA ΔΕΝ ΘA ΕΙΝAΙ ΙΔΙA ΠΟΤΕ ΞAΝA.

«Πάρνηθα» είναι ο τίτλος από το πρώτο ελληνόφωνο άλμπουμ του Felizol που θα κυκλοφορήσει την πρώτη Δεκεμβρίου από την Sportex Audio. Έχει το φανταστικό αυτό εξώφυλλο και μπορείς να το ακούσεις εδώ. Το Σάββατο [30/11] θα τον παρουσιάσει στο tea πάρτι που κάνει μαζί με τον Boy στο six d.o.g.s. Από 1-5 το μεσημέρι, με ελεύθερη είσοδο, διαθέσιμο το βινύλιο της Πάρνηθας και τσάι που θα ρέει άφθονο.

prins obi

έρχεται!

22 ώρες

άνδρος

snapshots

το νέο άλμπουμ των death grips και ένα σάιτ με βιομηχανικά μιούζικαλ.

yuria 2013

τα yuria έγιναν δέκα χρονών και συνεχίζουν ακάθεκτα για όλο το νοέμβριο. τα live ξεκινούν στις 9 κριβώς τρίτες, πέμπτες και παρασκευές, συν ένα σάββατο, το τελευταίο. την πέμπτη είναι η τρίτη βραδιά κι ορίστε ολόκληρο το πρόγραμμα μέχρι το τέλος του μήνα:
 

ΠΕ 07 | Triple Bath Showcase | Kerkville | Nokalypse

ΠΑ 08 | Dozen Draft

ΤΡ 12 | Талос

ΠΕ 14 | The Whole Shebang | DDobbA

ΠΑ 15 | KU

ΤΡ 19 | Εμφιαλωμένοι Εραστές

ΠΕ 21 | Zombie Penguin & the Glory Holes

ΠΑ 22 | Phase! Showcase | beaTol & the Eagol | Dead Gum

ΤΡ 26 | More Mars + Friends Showcase

ΠΕ 28 | Αφροδίτη Ψαρρά

ΠΑ 29 | Alcalica

ΣΑ 30 | Modal Analysis Label Night [DJ sets]

ανακοίνωση

~είναι αστείο, αλλά τα πιο πολλά μέιλ από οποιοδήποτε θέμα έχω κάνει ποτέ τα έχω λάβει για αυτό το κείμενο [ξεπέρασε ακόμα και τις αντιδράσεις από το κείμενο για τη σαλαμίνα, για το οποίο κάποιος ακροδεξιός πατριώτης είχε κυκλοφορήσει ολόκληρο φυλλάδιο, μιλάμε για μεγαλεία].
~η εισαγωγή έγινε για να ανακοινώσω ότι ξεκινάει ένα πρότζεκτ που μπορεί να συμμετέχει όποιος θέλει, πάτα στο λινκ για να ανοίξει ολόκληρο το ποστ και να δεις τις δυο ακόμα φωτογραφίες, είναι δείγμα για τις φωτο που αναζητούνται: πουλιά σε δημόσιους χώρους [μόνο σε δημόσιους και όσο πιο αναγνωρίσιμους είναι δυνατό], ανώνυμα, με φωτο σε όσο πιο καλή ανάλυση γίνεται [η ποιότητα του κινητού είναι μια χαρά, αλλά όχι σε ίνσταγκραμ], από κάθε μέρος της ελλάδας. τις στέλνεις στο therealmhulot@gmail.com μέχρι τέλος νοεμβρίου.

[.]

hobbit rock

παρασκευή 69 αυγούστου

panic in the streets of athens

i love you, stupid!

μια επιλογή από τις πολαρόιντ του dash snow από έναν τόμο με 400 από όσες πρόλαβε να τραβήξει.

δευτέρα, 66 αυγούστου 2013

εκεί που νομίζεις ότι τίποτα δεν πάει καλά, η νέα γενιά εικαστικών [πραγματικά ταλαντούχων καλλιτεχνών, όχι απ' αυτούς που φτιάχνουν έργα με σχοινιά και άδεια πλαίσια] σου δίνει ελπίδες ότι κάτι καλό βγαίνει επιτελους από όλα αυτά τα σκατά. ο αριστομένης θεοδωρόπουλος φτιάχνει αυτά τα έργα που νομίζεις ότι έχουν ζωγραφιστεί στην αναγέννηση. και η μουσική που βγαίνει από έλληνες είναι καλύτερη από ποτέ. 
κι εδώ είναι μία πολύ ωραία συνέντευξη του jon savage.

jar moff

o jar moff στο wire

aragon

της μάνας του

έλειπε λέει ενάμισι χρόνο από το σπίτι, κι όταν επέστρεψε για τις γιορτές των χριστουγέννων βρήκε τη μάνα του γυμνή με γκόμενο της ηλικίας του. κι αυτόν γυμνό. έτσι, για να μην πάει χαμένη η ευκαιρία, άρχισε να τους τραβάει φωτο την ώρα που έκαναν σεξ και από τότε και για οχτώ χρόνια τράβαγε συνέχεια ολες τις σεξουαλικές περιπτύξεις της μάνας του. όσο ενδιαφέρον κι αν ακούγεται, είναι πολύ άρρωστο, τόσο που δεν έχουν σταματήσει να τον καλούν από γκαλερί σε γκαλερί σε όλο τον κόσμο για να την δείχνει να χαϊδεύει το μουνί της, να κάνει πίπες και να γαμιέται με συνομηλίκους του. πιο άρρωστο δεν γίνεται. ο δημοσιογράφος της γκάρντιαν τον ρώτησε αν καύλωνε όταν τις τράβαγε κι αυτός είπε κάτι ασυναρτησίες. τέλος πάντων, περί ορέξεως...
ήταν μία καλή αφορμή να θυμηθούν όλοι τον οιδίποδα. ό,τι κι αν γίνει, πάλι στην ελλάδα καταλήγουν. εμένα μου θύμισε αυτόν τον πίνακα [πιο πάνω]. αν αντέχεις, προχώρα και στις φωτο.

Αέρας στα πανιά τους

Οι Air Dance προσπαθούν να αναπαράγουν τον ψευδο-prog soft rock ήχο των ’80s, τότε που το ραδιόφωνο ήταν γεμάτο από τέτοιες ερωτιάρικες μπαλάντες. Οι επιρροές τους είναι «Hall & Oates, Billy Idol, George Michael, Pink Floyd (του David Gilmour) και όλα τα guilty pleasures του μεταμοντέρνου μουσικόφιλου». Και είναι όλοι Λαρισαίοι.

Το νέο τραγούδι τους έχει τίτλο Air. Κι εδώ είναι το παλιό.

H φωτο είναι από εδώ.

variations

πέρσι είχε κυκλοφορήσει έναν από τους δίσκους της χρονιάς, το avocado index. το καινούργιο άλμπουμ του γιώργου του drug free youth με καινούργιο ψευδώνυμο [horizon2000] και νέο ήχο είναι πάλι εξαιρετικό και θα μπορούσε να το έχει βγάλει η ghost box. έχει τίτλο variations και μπορείς να το ακούσεις στο bandcamp. ελπίζω να μην μείνει μόνο στο bandcamp, να ενδιαφερθεί κάποια εταιρία και να το βγάλει σε βινίλιο. και σύντομα. είναι πιο downtempo και πιο ατμοσφαιρικό από το avocado index και πιο νυχτερινό.
και υπάρχει εδώ.

american unicorn

american unicorn. το καλύτερο άλμπουμ του boy.

the night patrols

jupiter rise

19.8.13

λιγότερο από 48 ώρες για τo years not living

λέτσε, πούτσε και πανίνι

μπορεί να είναι και το πιο ωραίο άγαλμα σε εκκλησία που συναντήσαμε στο ταξίδι. αν κοιτάξεις προσεκτικά, ο έρωτας της ξεριζώνει την καρδιά. αυτό είναι το πρώτο μέρος ενός πρόχειρου φωτογραφικού ημερολογίου από εννιά πολύ γεμάτες μέρες στη νότια ιταλία, απουλία, καλαβρία, την καμπανία και τη νάπολη.
εδώ. κι αυτό είναι ένα πολύ ωραίο τραγούδι του 1917. το τραγουδάει ο ανιψιός του αλέξανδρου παπαδιαμάντη.

real τσιγγάνικο μελόδραμα

μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες των τελευταίων μηνών –από όσες κατάφεραν να φτάσουν στο mp3 player μου μέσα σε αυτό το χάος από νέα άλμπουμ, συλλογές και επανεκδόσεις- είναι μια συλλογή με τσιγγάνικα κομμάτια από την διαλυμένη πρώην γιουγκοσλαβία: από τη σερβία, τα σκόπια και το κόσοβο που συγκέντρωσαν οι δύο ιδρυτές και vinyl junkies της λονδρέζικης εταιρίας vlax records (ναι, ναι, καλά διαβάζεις, βλαξ ρέκορντς) –ο philip knox και ο nathaniel morris- ψάχνοντας για χρόνια σε παζάρια των βαλκανίων και σε ξεχασμένα δισκάκια της εθνικής βιβλιοθήκης του βελιγραδίου. τα περισσότερα ήταν σε άθλια κατάσταση, επεξεργάστηκαν έτσι τον ήχο τους και τα συμπεριέλαβαν στην συλλογή «stand up, people: gypsy pop songs from tito′s yugoslavia, 1964-1980».
περισσότερα εδώ.

minorstep

το ep του minorstep έχει κυκλοφορήσει εδώ και καναδυο μήνες από την loveless records και έχει τραγούδια σαν κι αυτό [το ομώνυμο]. κι αυτό. κι αυτό. εξαιρετικό ep. o minorstep είναι έλληνας, όπως κι αυτός στο τέλος του ποστ. μια χαρά πάμε. [η φωτο είναι του axis ataxis].

βυζιά

τα αρχίδια σκύλου είναι λόγος για να σου σβήσουν το λογαριασμό στο ίνσταγκραμ, τα βυζιά όσο να 'ναι είναι πιο σεμνά απ' τ' αρχίδια, σου σβήνουν μόνο τη φωτο [αυτή είναι η δεύτερη που μου λογοκρίνουν].
μικρό το κακό.
παθολογική β'.
άχνιζε το κεφάλι μου / έβγαιναν δικηγόροι / και γιατροί, συνάψεις, γάγγλια / σε φαγοπότι
φύγετε, φύγετε / έχω τη μάνα μου / στην αιμοκάθαρση
έφτυνα, σκόνταφτα, έσερνα / κατάρες, δεν ήμουν / στα καλά μου προφανώς
φύγετε, φύγετε  / -έχω να βγάλω δυο καισαρικές, έχω τρελό στο σπίτι- / πάρτε δρόμο
τους έπεισα στην τελική / -πήρανε τσάντες, σώβρακα, συμβόλαια, πήγαν στους δίπλα με το εγκεφαλικό
[γλυκερία μπασδέκη, σύρε καλέ την άλυσον, εκδόσεις ενδυμίων]

insta

in the greasy grass  [photo by whereisgareth]

6,5 ευρώ

Η λέξη σάμαλι μου φέρνει στο μυαλό ποδόσφαιρο βήτα ερασιτεχνικής, μπουνιές και κλωτσιές, βρισίδι στον διαιτητή και μυρωδιά από μαστίχα. Το σάμαλι τότε ήταν ένα ταπεινό γλυκό, με σιμιγδάλι ποτισμένο απ’ το σιρόπι, μαλακό, νόστιμο και χορταστικό. Τα κομμάτια ήταν τεράστια και κόστιζαν τριάντα δραχμές.

Είχα πολύ καιρό να φάω σάμαλι, προ ευρώ, χρόνια πολλά. Από τότε το σάμαλι φαίνεται ότι έχει γίνει γλυκό πολυτελείας με κάποιο πολύτιμο συστατικό, αλλιώς δεν εξηγείται η τιμή του. Δεν ξέρω πόσο κάνει το σάμαλι παντού, αλλά στον Χατζή στο Σύνταγμα τρία κομματάκια ξερά και μαραμένα [κακό σάμαλι δηλαδή] κόστιζαν 5 ευρώ και 20 λεπτά, δηλαδή 1794 δραχμές, όσο εξήντα κομμάτια σάμαλι στο γήπεδο.

Μαζί με μία μπάλα παγωτό (1, 30 ευρώ) στοίχιζε 6μιση ευρώ! Βάλε κι έναν καφέ, χρειάζεσαι ένα δεκάευρω στο νερό το άτομο, δηλαδή 3,5 χιλιάδες δραχμές, εφτά χιλιάδες για δύο άτομα (και μη μου πεις πού τις θυμήθηκες τις δραχμές, έχω καλή μνήμη). Δε γαμιέσαι ρε Χατζή, άκου κει 20 ευρώ για έναν καφέ και μια μερίδα γλυκό που έχει σιμιγδάλι και σιρόπι.
Γενικά, δεν προσέχω τις τιμές, αλλά 6μιση ευρώ για αυτό το μαραμένο γλυκό μου φάνηκαν εξωφρενικά πολλά.

εμπόλεμη ζώνη

~η αργυρώ στην εμπόλεμη ζώνη. περικυκλωμένοι από μισθοφόρους της ελάς, ματ, δία, ζήτα κλπ. στην φωτογράφιση κόντεψαν να μας συλλάβουν [όχι για αυτή τη φωτο, για μία άλλη] αλλά εντάξει, υπάρχουν και λογικοί άνθρωποι, με ψυχραιμία. τελικά τη γλιτώσαμε, έσβησαν μόνο μερικές φωτο από την κάμερα του φωτογράφου. την ώρα που φωτογράφιζα την αργυρώ, πίσω της γινόταν της κακομοίρας από συμπτώσεις [πέρασαν από το πλάνο ο άγιος φραγκίσκος της ασίζης και ο conekt disconekt –μέγας καλλιτέχνης] και όχι, δεν είναι φωτοσοπιά.

~τετάρτη βράδυ, στη θεμιστοκλέους. ενώ σχολιάζουμε πόσο καλό ήταν το σουβλάκι με μπιφτέκι κοτόπουλο, περιμένουμε στη σειρά για παγωτό σε εκείνον τον αντιπαθητικό τύπο που είναι πάντα αγριεμένος και καυχιέται ότι έχει το καλύτερο σπιτικό παγωτό στην αθήνα -κάποτε είχε βιοτεχνία με ρούχα, έπεσε έξω και πριν από μερικά χρόνια αποφάσισαν με τον αδερφό του να φτιάχνουν παγωτά [ο αδερφός του τα φτιάχνει, αυτός τα πουλάει]. αυτός ο τύπος, λοιπόν, έχει μονίμως ξινισμένη φάτσα και είναι όλα όσα δεν πρέπει να είναι ένας παγωτατζής: ανυπόμονος, αγενής, αγροίκος και πάντα λες και έχει φάει σκατά και το ρεύεται με αηδία. δεν τον συμπάθησα ποτέ επειδή δεν τον έχω δει να σκάει ούτε ένα χαμόγελο και σε κοιτάζει μονίμως με ένα ύφος περιφρόνησης.

προχθές το βράδυ ήταν μπροστά μας δυο όμορφα κορίτσια, εκεί γύρω στα 20, που χάζευαν τη βιτρίνα με τα παγωτά και προσπαθούσαν να διαλέξουν τι γεύση θα αγοράσουν. η μία είχε πλέξει τα δάχτυλα στο χέρι της άλλης και την κρατούσε αγκαλιά. ερωτευμένα. μπορεί και όχι. πάντως, όμορφα και σε πολύ τρυφερή στιγμή. ο αγροίκος τις κοίταξε έξω φρενών και άρχισε να τις βρίζει που δεν μπορούσαν για τόσα λεπτά [!] να αποφασίσουν τι θα πάρουν. στην αρχή νομίσαμε ότι αστειεύεται, μας απορρόφησε κι η βιτρίνα με τις τόσες γεύσεις, δεν καταλάβαμε για ποιο λόγο είχε βγει εκτός εαυτού. τέλος πάντων, τις αγνόησε, μας έδωσε τα παγωτά μας, πληρώσαμε κι ετοιμαζόμασταν να φύγουμε όταν τα κορίτσια, παρόλα τα βρισίδια, πλησίασαν να πάρουν ό,τι είχαν αποφασίσει. κι ο σιχαμένος τις έδιωξε. άρχισε να γρυλίζει μέσα από τα δόντια κάτι για «παλιο-ανωμαλάρες» και ότι δεν πουλάει παγωτά σε «τέτοιες». τα κορίτσια τα έχασαν. δεν είπαν κουβέντα, μας κοίταξαν με απορία, γύρισαν και έφυγαν. δεν μίλησε κανείς. πήγαμε λίγο πιο κει και πετάξαμε το παγωτό στον κάδο των σκουπιδιών.
το παχύδερμο συνέχισε να σερβίρει ανύποπτους πελάτες.
~κυριακή. η τρισκατάρατη κοντοπίθαρη πρώην σπιτονοικοκυρά του από κάτω που εξακολουθεί να ζητάει τα δύο μηνιάτικα της εγγύησης [κανονικά μου χρωστάει 100 ευρώ], πρέπει να έριξε κοπριά στα λουλούδια γιατί ξαφνικά άρχισε να βρωμάει σκατίλα όλη η περιοχή. ανοίγεις την μπαλκονόπορτα και γεμίζει το καθιστικό μυρωδιά από μαντρί. στην είσοδο το βράδυ που έπεσα πάνω της στην είσοδο της πολυκατοικίας τη ρώτησα αν έχει ξεχάσει καμία σακούλα με χαρτιά τουαλέτας στο μπαλκόνι ή αν έχει ψοφήσει κανένα ζώο ανάμεσα στις γλάστρες και μου είπε «εμένα δεν μου μυρίζει τίποτα, αν σου βρωμάει, βάλε ερκοντίσιο».

blemobill

ο blemobill ζωγραφίζει θεούς του ολύμπου και πουτσάκια και φτιάχνει πολύ ωραία t-shirt. ο blemobill εκτός από  ταλαντούχος είναι και πολύ ωραίος άνθρωπος κι έχει ενδιαφέροντα πράγματα να πει για τον εαυτό του και την τέχνη του. επίσης, είναι ΚΑΙ αυτός απ' τη βέροια. εδώ είναι η συνέντευξή του. 

loving may in july

"όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι, ο νους μου πάει στους τσαλακωμένους, σ' αυτούς που ώρες στέκονται σε μια ουρά, έξω από μια πόρτα ή μπροστά σ' έναν υπάλληλο, κι εκλιπαρούν με μια αίτηση στο χέρι για μια υπογραφή, για μια ψευτοσύνταξη.
όταν σε περιμένω και δεν έρχεσαι, γίνομαι ένα με τους τσακισμένους..."
κλισέ-ξεκλισέ, δεν μπορώ να βρω καλύτερη εισαγωγή: έχουν αλλάξει πολύ οι εποχές. αυτό το διαπιστώνεις όταν δίσκοι σαν της may roosevelt για ποιήματα του χριστιανόπουλου δεν απασχολούν σχεδόν κανέναν από τους τύπους της βαριάς κουλτούρας του facebook. σιγά τ' αυγά θα μου πεις, και σιγά την κουλτούρα της βαριάς κουλτούρας: στο μόνο που είναι καλοί είναι να βγάζει ο ένας το μάτι του αλλουνού και να κάνουν εμετικές δηλώσεις.
η may roοsevelt έγραψε μουσική για στίχους πολύ δυνατούς, τόσο δυνατούς που ακόμα κι αν αντιπαθείς τον χριστιανόπουλο, είναι αδύνατο να μην σε αγγίξουν:
"σε πήρα για να με επισκευάσεις κι εσύ με ξεχαρβάλωσες".
οι συνθέσεις, η ηχογράφηση, η παραγωγή είναι όλα της may. παίζει πιάνο και θέρεμιν. και έχει φτάξει έναν υπέροχο δίσκο. από κάθε άποψη.

εύη βουτσινά

«τα σνακ της παιδικής μου ηλικίας τον χειμώνα ήταν τα καβουράκια. τα έπιανε κάποιος, τα έβραζε και γύρναγε τις γειτονιές στην πόλη της λευκάδας με την κοφίνα στο κεφάλι και τα πουλούσε φωνάζοντας "παγούροι βαρίσιοι, όποιος τους φάει θα γεννήσει". μας έδινε η μάνα μου μια δραχμή κι ένα φύλλο εφημερίδα και ο παγουράς μάς έδινε δυο χούφτες. πολύ πράμα. πρώτα βγάζαμε το αυγό, κρατάγαμε τα ποδαράκια στην άκρη και τρώγαμε τον κορμό. το καλοκαίρι, στην αρχή, είχαμε τις κουκούτσες. τόσες δα αγκιναρίτσες με αγκάθια. τις πουλάγανε, τις είχανε και στα ουζερί για μεζεδάκι, με λίγο αλάτι. τέτοια εποχή, ιούλιο, μας έβγαζε η μάνα μου βόλτα και περνούσε ένας με κάρο κι είχε ματσάκια με ρεβίθια χλωρά, πράσινα. άνοιγες την κάψα κι έτρωγες τον καρπό. ή χλωρές φακές. άλλα παιδιά σε ορεινά μέρη έβρισκαν αγριοφράουλες. τώρα αισθάνεσαι ότι δεν αξίζει τίποτα. συνηθίσαμε στο πολύ. χάσαμε τις γεύσεις μας. χάσαμε τον κώδικα της διατροφής».

η κυρία εύη βουτσινά δεν είναι απλώς μια γυναίκα που ασχολείται με το ελληνικό φαγητό. το έργο της είναι πολύτιμο και μοναδικό. γράφει χρόνια για τους θησαυρούς της ελληνικής κουζίνας σε εφημερίδες και περιοδικά, έχει γράψει εξαιρετικά βιβλία-μελέτες για το ψωμί, τον κρόκο, τη μαγειρική της αστικής τάξης, έχει κυκλοφορήσει μια τετράτομη καταγραφή της ταπεινής ελληνικής κουζίνας που κρύβει απίστευτο πλούτο και εκπλήξεις και έχει συγκεντρώσει τα άπαντα για την ελληνική πίτα σε έναν τόμο 400 σελίδων που περιμένει δύο χρόνια για να εκδοθεί. και άλλα πολλά. η κυρία βουτσινά ερευνά μεθοδικά και συστηματικά τα τελευταία 17 χρόνια από άκρη σε άκρη την ελλάδα για να ανακαλύψει τις ρίζες των φαγητών και γνωρίζει όσο λίγοι την ιστορία του κάθε υλικού και την πορεία τους μέσα στους αιώνες. στο σπίτι της μας υποδέχεται με τζέλο από κούμαρα και ένα απίθανο γλυκό από χιώτικα νεράντζια, πορτοκάλια και ροζ πιπέρι και αρχίζει να μας διηγείται ιστορίες από τα ταξίδια της στην ελληνική επικράτεια, που τις ακούμε με ανοιχτό το στόμα.

περικλής κοσκινάς

"πρέπει να έχουμε ένα back-up θεωρητικό –και όταν λέμε θεωρητικό, εννοούμε φιλοσοφικά θεωρητικό, όχι μόνο στη μαγειρική, πρέπει να είσαι διαβασμένος γενικά. έχω την εντύπωση ότι όλες οι εισαγόμενες ιδέες έχουν πίσω τους έναν φόβο θεού, κάτι πολύ καθολικό, «να φοβάσαι», να έχεις τύψεις κ.λπ., ενώ εδώ, η γεωγραφία μας –όχι ότι είμαστε γονιδιακά κάτι ιδιαίτερο–, το φως δηλαδή που πέφτει σε αυτό τον τόπο, δεν θα έπρεπε να σε επηρεάζει έτσι. έρχεται η στιγμή που θες να μάθεις τι δεν σου χρειάζεται, παρά τι σου χρειάζεται. οπότε αρχίζεις και βγάζεις και φτάνεις στα ουσιώδη, στα ελάχιστα και πολύ μικρά, και αναπόφευκτα αυτό εφαρμόζεται και στο φαγητό. σου φέρνω ένα φαγητό με το οποίο δεν σε ταλαιπωρώ, δεν σε ενοχλώ, δεν σε ξεθεώνω. θα φας μια σαρδέλα και τελειώσαμε, δεν υπάρχει μήνυμα από πίσω. δεν έρχομαι εγώ στο τραπέζι σου μέσω του φαγητού. έρχεται η σαρδέλα και τα λέτε. είχε εισέλθει στην ελλάδα και ένας γιαπωνέζικος μινιμαλισμός, που πάλι δεν δούλεψε. το φαγητό που φτιάχνουμε είναι ταπεινό, όχι με τη χριστιανική έννοια, αλλά με την έννοια του απαλλαγμένου από ηθικούς κανόνες".
ο περικλής κοσκινάς είναι ενας καλλιεργημένος άνθρωπος. με φιλοσοφία για το φαγητό -που σημαίνει ότι μαγειρεύει δίνοντας βάση στα θεμελιώδη: τις άριστες πρώτες ύλες και τις απλές, ξεκάθαρες γεύσεις, πετώντας κάθε περιττό. κι είναι μέγιστος σεφ.

σάββατο

σάββατο με νταλ, φαλάφελ και γάλα τριαντάφυλλο.

niadoka

ο niadoka είναι κι αυτός απ' τη βέροια. κι αυτός όμορφος. κι αυτός φτιάχνει καλή μουσική, τι γίνεται με τη βέροια; εδώ είναι η συνέντευξή του και μερικά από τα κομμάτια του και
αυτή είναι μία αποκλειστική διασκευή στο das boot. love.
η φωτο είναι του photoharrie.

bang!

δεν ξέρω ποιος είναι ο simone rovellini, αλλά πρέπει να είναι πολύ ωραίος τύπος. κάθισε κι ανατίναξε τα κεφάλια από όλες τις γκόμενες από κομεντί και gay classics και έφτιαξε αυτό κι αυτό. η φωτο είναι του proedroseimai.