Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012
Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012
το σύνταγμα της ηδονής
Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012
town without pity
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012
ντούμεν
![]() |
ο robert ormerod τραβάει
φωτογραφίες από doomen πάνω από ένα χρόνο. «doo»
είναι η σκωτσέζικη λέξη για το αρσενικό περιστέρι και «dooman» αυτός που τα
εκτρέφει. «τα πάντα γύρω απ’ αυτούς έχουν μία γοητεία», λέει, «το πάθος, ο
τρόπος ζωής, οι μάχες, τα ίδια τα πουλιά. πολλοί ζουν απρόβλεπτες ζωές και
είναι δύσκολο να τους εντοπίσεις. τη μία μέρα μπορεί να συμφωνήσουν να
φωτογραφηθούν και την επόμενη να μην θέλουν να σε ξέρουν». την περασμένη
παρασκευή σε ένα καταπληκτικό θέμα που δημοσίευσε η γκάρντιαν οι φωτογραφίες
του robert
συνόδεψαν ένα ρεπορτάζ στις εργατικές συνοικίες του εδιμβούργου, όπου σκωτσέζοι
με μανία για τα περιστέρια μιλούν για τη λόξα τους [που δεν είναι ένα απλό
χόμπι]. εκεί που νομίζεις ότι θα διαβάσεις ένα κομμάτι για διαγωνισμούς
πετάγματος και ταχυδρομικά περιστέρια, αποκαλύπτονται περιπτώσεις που θυμίζουν
περισσότερο την σκληράδα του kes. |
Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012
forbidden games
![]() |
~περίεργη μέρα. ένα ομαδικό αντίο
στα σόσιαλ μίντια μπορεί να προκαλεί φρίκη αν φανταστείς έστω και για λίγο τι μπορεί
να κάνει ο καθένας την ώρα που αποτίνει τον φόρο τιμής, γράφοντας δυο λόγια συμπάθειας
για έναν άνθρωπο που δεν γνώριζε [να ξύνει τη μύτη του, να είναι στην τουαλέτα,
να ξύνει τ’ αρχίδια του κι άλλα χειρότερα] αλλά απ’ την άλλη είναι και η πιο συγκινητική
πράξη που προβλήθηκε από τα μέσα τις τελευταίες μέρες. κι εκεί που διαβάζεις τα
τουίτ και βουρκώνεις και σε πιάνει κόμπος στο λαιμό από την πραγματικά όμορφη ιστορία
αγάπης, σκέφτεσαι ότι όταν πεθάνεις θα μείνουν πίσω ενεργοί όλοι οι λογαριασμοί
σου και πολύ πιθανό να σου γράφουν ό,τι μαλακία τους κατέβει άνθρωποι που ούτε ήξερες
ότι υπάρχουν ούτε και θα ήθελες να γνωρίσεις και σε πιάνει πάλι φρίκη. θα μου
πεις και τι σε νοιάζει; όταν πεθάνεις χέστηκες για το τι θα γράφουν, μήπως θα
τα δεις; τέλος πάντων, μου είναι αδύνατο να αφήσω μήνυμα σε άνθρωπο που ξέρω ότι έχει φύγει. παρόλα αυτά, μπαίνω συχνά στα facebook δύο φίλων μου που χάθηκαν ξαφνικά και όσος καιρός κι αν περάσει δεν μπορώ να το χωνέψω. και κάθε φορά που μπαίνω και βλέπω ότι τους έχουν γράψει κι άλλο μήνυμα, πλαντάζω στο κλάμα. ~forbidden games. |
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012
each other
![]() |
εισαγωγή: έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από την
καταστροφή του τσέρνομπιλ που οι περισσότεροι που διαβάζουν αυτό το ποστ δεν θα
ξέρουν καν τι είναι [έχει πλάκα, γιατί κάποια στιγμή που αναφέρθηκε η λέξη τσέρνομπιλ,
μία 25χρονη κοπέλα νόμισε ότι μιλάγαμε γι αυτό και η κουβέντα έγινε πολύ
σουρεαλιστική]. anyway, η περιοχή της ουκρανίας γύρω από το τσέρνομπιλ, μετά από την έκρηξη του πυρηνικού αντιδραστήρα το 1986 έπαψε να είναι κατοικημένη και τα επίπεδα της ραδιενέργειας εξακολουθούν να είναι σε απαγορευτικά επίπεδα. σήμερα οι πόλεις τριγύρω είναι πόλεις-φαντάσματα και σε όλες τις φωτο τα έρημα κτίρια μοιάζουν να είναι στοιχειωμένα. το στόρι [που μου θύμισε αυτό] έχει ως εξής: η φωτογράφος diana markosian επισκέφτηκε πρόσφατα την redkova, ένα από τα εγκαταλειμμένα χωριά της ζώνης καταστροφής, και φωτογράφησε κάποιους απ’ τους ανθρώπους που μένουν εκεί. είναι άνθρωποι που αψήφησαν τον κίνδυνο και παρέμειναν στο χωριό, παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις και τις απαγορεύσεις. περίπου 1000 κάτοικοι της redkova άφησαν το ’86 τα σπίτια τους και μετακόμισαν αλλού. για πάντα. η λυδία και ο μικαήλ όμως δεν έφυγαν ποτέ απ’ το χωριό. έμειναν και έκαναν όλα τα απαγορευμένα: καλλιέργησαν τη μολυσμένη γη, έφαγαν τα φυτά που καλλιεργούσαν, τάιζαν τα ζωντανά με μολυσμένη τροφή. και μετά τα έτρωγαν. επιβίωσαν κόντρα σε όλες τις προβλέψεις που τους έδιναν πολύ χαμηλά ποσοστά επιβίωσης. η λυδία είναι πρώην νοσοκόμα, σήμερα είναι 74 χρονών και παίρνει σύνταξη 120 δολάρια το μήνα. ποτέ δεν της έδωσαν επίδομα για τις ανθυγιεινές συνθήκες ζωής. ο μικαήλ είναι 73 και κάποτε ήταν διευθυντής στο ταχυδρομείο του χωριού. είναι παντρεμένοι 50 χρόνια. από τη μέρα που εκκενώθηκε το χωριό κι έμειναν χωρίς δουλειά, εργάζονται στα χωράφια και τρώνε μόνο σπιτικό φαγητό. κοιμούνται νωρίς το βράδυ και ξυπνούν τα χαράματα. όταν θυμάται την τραγωδία η λυδία κλαίει. «καταλάβαμε ότι η ζωή μας δεν θα ήταν ποτέ η ίδια», λέει. κανείς δεν ξέρει αν η ζωή τους θα ήταν καλύτερη αν είχαν ζήσει αλλού. ό,τι έγινε, έγινε. αυτό που έχουν ακόμα είναι ό,τι τους είναι πιο απαραίτητο στη ζωή: ο ένας τον άλλον. |
Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012
sebastien @ acropolis
![]() |
o sebastien είναι πάνω από ένα ενενήντα, σχεδόν γίγαντας, και είναι από τους πιο βολικούς ανθρώπους που έχω συναντήσει. ανέβηκε στην ακρόπολη λίγο πριν μας πετάξουν έξω οι φύλακες επειδή έκλεινε [βγάζουν εισιτήρια μέχρι τις 6 και μισή και σε πετάνε έξω στις 7 παρά είκοσι] και πόζαρε με φόντο τα μάρμαρα και τον αττικό ουρανό σε ένα σωρό τουρίστες που δεν είχαν πάρει είδηση ότι έβλεπαν τον ίδιο το θεό. μία τουρίστρια τού ζήτησε τη χρυσή ζακέτα, τη δοκίμασε και της ήταν σαν παλτό, σχεδόν μέχρι το γόνατο. εδώ είναι η συνέντευξή του. για αύριο το βράδυ ετοιμάζει μία πολύ σπέσιαλ εμφάνιση στο bios. |
Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012
snowtown
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012
απαρίσιονς
![]() |
ακούγοντας το πρώτο επίσημο άλμπουμ του gaslamp killer στην brainfeeder, όσο κι αν τον συμπαθείς, δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς γιατί το ονομάζει πρώτο επίσημο, τα υπόλοιπα που κυκλοφορούσε τι ακριβώς ήταν; στο πρώτο επίσημο κάνει ό,τι ακριβώς και στα mixtape, δηλαδή παίζει με αμέτρητα sample και χρησιμοποιεί αυτούσια ολόκληρα ορχηστρικά μέρη από κομμάτια, μόνο που αυτή τη φορά έχει περισσότερες συνεργασίες. το άλμπουμ είναι καλό. μπορεί να μην είναι αποκάλυψη και να μην προκαλεί το ευχάριστο ξάφνιασμα του πρώτου ανεπίσημου ep του που είχε αφήσει να διαρρεύσει τότε που είχε ξυρισμένο το κεφάλι και καλλιεργούσε μουστάκες [έχουν περάσει κιόλας τρία χρόνια!], αλλά είναι καλό. σε δύο από τα κομμάτια του άλμπουμ συμμετέχει κι ο gonjasufi. στο ένα που το λένε apparitions κάνουν για άλλη μια φορά το ίδιο ακριβώς πράγμα που έκαναν και στο when i'm in awe: κάτι που μοιάζει με καραόκε του gonjasufi πάνω σε κομμάτι του mahmoud ahmed, αφού πετάξουν τη φωνή του. όσο παράφωνα κι αν τραγουδάει, όσο βραχνιασμένος κι αν ακούγεται, ο gonjasufi έχει κάτι πρωτόγονο και αυθεντικό που όταν τον ακούς ξεχνάς και καραόκε και "κλεμμένα" ορχηστρικά και, ακόμα κι αν το τραγούδι είναι μέτριο, δεν μπορείς να τον προσπεράσεις. στο apparitions οι παραφωνίες μπερδεύονται με τις λιγωτικές αιθιοπικές μελωδίες και φτιάχνουν ένα από τα highlight του δίσκου. του ταιριάζουν τόσο πολύ οι μελωδίες του mahmoud ahmed, που θα μπορούσε να φτιάξει ένα γαμάτο άλμπουμ μόνο με αυτές και καραόκε. και δεν χρειάζεται και τον gaslamp killer. εδώ είναι ο αιθιοπικός γκοντζασούφι. [μαζί με μαχμούντ] |
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012
ναγκάγια σινσιρόκου
Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012
falling to pieces
so fucking beautiful
![]() |
το καλύτερο κομμάτι που υπάρχει στο νέο προσωπικό δίσκο του peter broderick [these walls of mine, κυκλοφορεί στις 22 οκτωβρίου από την erased tapes] έχει τίτλο freyr! αν δεν ακούσεις τι λένε οι στίχοι, είναι απλά ένα όμορφο τραγούδι βορειοευρωπαϊκής αισθητικής, που θα μπορούσε να είχε γραφτεί και λίγο πριν το τέλος των σίξτις από άγγλο τραγουδοποιό που είχε στρίψει και καπνίσει κάθε χόρτο που φύτρωνε γύρω από το αγροτόσπιτο όπου ζούσε απομονωμένος. αν προσέξεις τους στίχους, γίνεται ένα τραγούδι απώλειας, πολύ συγκινητικό, τόσο, που αυτό το tears in my eyes που λέει κάποια στιγμή γίνεται κυριολεκτικό. κανονικά δεν έπρεπε να γράψω για τι μιλάει για να μην χαλάσω την έκπληξη, αλλά επειδή εύκολα μπορείς να αγνοήσεις αυτά που λέει, excuse my σπόιλερ. ο πίτερ διαβάζει το μέιλ που του έστειλε ο πατέρας του την πέμπτη, 12 νοεμβρίου 2009, κι ενώ ήταν σε περιοδεία, για να του ανακοινώσει ότι ο γάτος του, ο freyr, εξαφανίστηκε στις 3 του μήνα. είναι ο γάτος στην κάτω φωτο. ο freyr δεν βρέθηκε ποτέ. κι αυτό είναι το τραγούδι. [ήταν] |
Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012
school food
![]() |
συνήθως ένας 18χρονος ή ένας 20χρονος δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις στο φαγητό, είναι βολικός και μπορεί να φάει σχεδόν τα πάντα, αρκεί να γεμίσει το στομάχι του -σίγουρα όμως μπορεί να καταλάβει αν αυτό που τρώει είναι καλό ή κακό, ακόμα κι αν το τρώει τσάμπα ή αν πληρώνει από δύο μέχρι τέσσερα ευρώ το πλήρες γεύμα [όπως φαίνεται στον κάθε δίσκο, με σαλάτα και επιδόρπιο]. δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πείρα για να πεις αν κάτι είναι καλομαγειρεμένο, αν έχει υλικά της προκοπής, αν είναι πρόχειρο ή άθλιο. όλοι οι δίσκοι περιέχουν γεύματα από σχολές της αθήνας, αγορασμένα σε τυχαίες επισκέψεις, δοκιμασμένα από τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους και βαθμολογημένα με συγκεκριμένα κριτήρια για το νέο τεύχος του ough! που κυκλοφορεί στις 15 του μήνα. το τελευταίο πιάτο [η σούπα] που κι αυτό είναι από εστιατόριο που τρώνε φοιτητές, αλλά όχι μέσα στη σχολή αλλά απ' εξω, ήταν η μόνη ευχάριστη έκπληξη σε μία σειρά πιάτων με φαγητό που είναι από κακό μέχρι λίγο πάνω από το μέτριο. προς το παρόν, το crash test βρίσκεται εδώ. |
Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012
σπλέντιτ
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
paul's boutique tribute
![]() |
τρεις ντιτζέι [cheeba, food, moneyshot] δούλευαν τρία χρόνια με περισσότερα
από 150 κομμάτια, youtube rips από συνεντεύξεις, a capella και τα ηχητικά σχόλια των ίδιων των beastie boys από την επετειακή
έκδοση του δίσκου, για να ξαναδημιουργήσουν απ’ την αρχή ένα από τα πιο influential άλμπουμ όλων των εποχών: το paul’s boutique. το επικό mixtape [που είναι η δικιά τους εκδοχή στον
ιστορικό δίσκο] ήταν σχεδόν έτοιμο όταν ανακοινώθηκε ο θάνατος του mca πριν από μερικούς μήνες, έτσι έγινε
κάτι σαν το δικό τους μνημόσυνο για τον adam yauch και χθες, την τελευταία μέρα του καλοκαιριού και με blue moon, το ανέβασαν για δωρεάν download στο soundcloud. και εκτός από εκπληκτικό μιξτέιπ [αλήθεια εκπληκτικό] είναι και συγκινητικό. καλό μήνα. |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)