~29 ιουλίου και η αθήνα είναι ακόμα γεμάτη κόσμο, παρόλο που αν περπατήσεις στο κέντρο είσαι σίγουρος ότι έχουν πάρει ήδη τα βουνά [και τα νησιά]. οι λόγοι που δεν πολυκυκλοφορεί κανείς σχεδόν εκτός σπιτιού και σε θερμοκρασία περιβάλλοντος, είναι προφανείς: ''καύσωνας'', ακόμα και όταν το θερμόμετρο δείχνει 32 βαθμούς στις δύο το μεσημέρι, ''εγκληματικότητα'', ακόμα κι αν έχουμε το χαμηλότερο ποσοστό στην ευρώπη [αν λάβεις υπόψη ότι αλλού σε μια γύρα σκοτώνονται καμιά ενενηνταριά, η εγκληματικότητα στην αθήνα είναι σχεδόν μηδενική], μεγάλος αριθμός ηλικιωμένων οι οποίοι πάσχουν από «τρόμο του ήλιου λόγω παραπληροφόρησης».
ο παππούς που μένει από πάνω μου έχει πειστεί ότι αν τον δει ο ήλιος θα αφυδατωθεί και θα πεθάνει. λες και είναι γυμνοσάλιαγκας. χθες το απόγευμα συζήταγε με τον ψιλικατζή απέναντι για τη σωστή θερμοκρασία του κλιματιστικού, για να μην πεθάνει από υποθερμία την ώρα που τον παίρνει ο ύπνος στον καναπέ. ή να μην πάθει ψύξη και στραβώσει [κι άλλο] ο λαιμός του.
αυτός του είπε ότι το έχει στο 20, επειδή με τόσα ψυγεία με παγωτά και γαλακτοκομικά είναι αδύνατο να ζήσεις στο ψιλικατζίδικο. «εσύ, με ένα ψυγείο, και στο 25 να το έχεις, είναι μια χαρά», τον συμβούλεψε.
ο παππούς μάλλον κάπου τα έχασε στο λογαριασμό με τα ψυγεία. σήμερα που με πέτυχε μόνο στην είσοδο της πολυκατοικίας, μου είπε ΤΑ ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ, ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΕΙΡΑ, για να διασταυρώσει τις απόψεις. του είπα ότι το δικό μου το έχω μονίμως στο 19 με blow και όταν ξαπλώνω στον καναπέ σκεπάζομαι με το πάπλωμα. μετά με ρώτησε πόσα ψυγεία έχω στο σπίτι [!] και ήθελα να πέσω ξερός απ’ τα γέλια. [συγκρατήθηκα].
λίγο πριν αποχαιρετιστούμε, με ρώτησε τι ώρα πηγαίνω συνήθως στη λαϊκή. του είπα συνήθως μετά τις 12 και μόνο που δεν χοροπήδησε απ’ τη χαρά του. με ρώτησε αν μου είναι κόπος να ψωνίσω και γι’ αυτούς μερικά πράγματα -η μόνη ώρα που αντέχουν να πάνε αυτός και η γυναίκα του είναι στις 7 το πρωί [μετά βγαίνει ο ήλιος και είναι επικίνδυνα] και τόσο νωρίς είναι όλα πανάκριβα. «η καλύτερη ώρα για λαϊκή είναι κατά τις δύο», μου είπε, «που κοντεύουν οι ‘πραματευτήδες’ να φύγουν», οπότε αύριο θα μου φέρει λίστα, λεφτά και το καροτσάκι και θα βγω να ψωνίσω στη φτήνια ό,τι έχει απομείνει στους πάγκους.
~ξεκίνησα να λέω στην αρχή ότι οι γνωστοί και οι φίλοι που πετυχαίνω τυχαία στο δρόμο τις τελευταίες μέρες δηλώνουν ότι θα μείνουν στην αθήνα όλο το καλοκαίρι, ή να φύγουν το πολύ για κανένα 5νθήμερο «κάπου κοντά», κάτι που να δεις που στο τέλος θα γίνει τόσο hip όσο ήταν κι η μύκονος την εποχή του μπίλι μπο και τα πάρτι του ταχυδρόμου με τα καρπούζια.
ένας καλός φίλος που σχεδόν ό,τι και να πει έχει δίκιο, μου επισήμανε στο τηλέφωνο ότι ζούμε το τέλος του καπιταλισμού. του είπα ότι η κατάσταση στην αθήνα τις τελευταίες μέρες αρχίζει να θυμίζει τις ανατολικές χώρες στις μέρες πριν την πτώση του κουμουνισμού, και αυτό δεν χρειάζεσαι τα δελτία ειδήσεων για να το διαπιστώσεις. πήγα να αγοράσω λαστιχάκι για την εσπρεσιέρα και εδώ και 4 μέρες δεν βρίσκω πουθενά νο 3, έχει έλλειψη η αγορά [!], που σημαίνει ότι πρέπει να γραφτείς σε λίστα για να είσαι σίγουρος ότι θα προλάβεις [το λαστιχάκι κάνει 30 λεπτά, ολόκληρο το φίλτρο μαζί με λαστιχάκια 1,70 ευρώ, αλλά αυτή τη στιγμή μόνο από κωλοφαρδία μπορείς να πετύχεις νο 3. ελπίζω να μην χρειαστεί να το παραγγείλω απ’ το ίντερνετ].
~μέσα στη στασιμότητα και την γενική απαισιοδοξία -δεν θυμάμαι άλλη περίοδο που όλοι μα όλοι να περιμένουν το χειρότερο, το οποίο είναι κάτι αόριστο και ακατάληπτο που κανείς δεν μπορεί να ''ζωγραφίσει''- συμβαίνουν και ωραία πράγματα που περνάνε απαρατήρητα. κι όπως είναι φυσικό, κανείς δεν ασχολείται μαζί τους. αν κάνεις μια γύρα στα ειδησεογραφικά σάιτ ή στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων νομίζεις ότι η ελλάδα είναι μια χώρα με σαπιοκοιλιές και λαμόγια και ότι όλοι αυτή τη στιγμή κλαίνε τη μοίρα τους. ή παίζουν «κλέφτες κι αστυνόμους». ισχύουν και τα τρία, αλλά δεν είναι μόνο αυτό...
~με όλη την τρέλα που κουβαλάει και την εκκεντρικότητα που κάποιες φορές την κάνει γραφική, η bjork απέχει έτη φωτός από κάθε προχωρημένη του κώλου που δηλώνει «καλλιτέχνις». ακόμα κι όταν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι ακριβώς του γούστου σου, οφείλεις να της αναγνωρίσεις ότι πάντα μα πάντα είναι ένα βήμα πιο μπροστά από οποιαδήποτε άλλη. τα καταφέρνει μια χαρά, ακόμα και στον πυρρίχιο. [αν είχε πει αυτό στην ολυμπιάδα σήμερα θα ήταν θρύλος στην ελληνική επικράτεια].
~από τον scott snibbe που έχει επιμεληθεί ένα από τα applications για το νέο άλμπουμ της «biophilia», έμαθα για τα σαλιγκάρια-ζόμπι [δες φωτο δεξιά του alex teo khek teck], τα οποία βοσκάνε στα σκατά πουλιών και τρώνε προνύμφες από ένα παράσιτο-τέρας που είναι στην ουσία ένα περίεργο σκουλήκι. μόλις καταπιούν τις προνύμφες αρχίζουν να μεταμορφώνονται, για να καταλήξουν πολύχρωμες «κάμπιες» στη θέση των κεραιών του σαλιγκαριού. το σαλιγκάρι -που έχει τα μάτια του στην άκρη της κάθε κεραίας- τυφλώνεται και κυκλοφορεί ακάλυπτο και απροστάτευτο για να γίνει εύκολη τροφή των πουλιών, τα οποία μεταφέρουν με τις κουτσουλιές τους τις προνύμφες χιλιόμετρα μακριά, για να συνεχιστεί ο κύκλος.
~o μέγας καλλιτέχνης που έχει φτιάξει αυτό παρακαλείται να στείλει ένα μέιλ.
~οι mechanimal ανοίγουν τελικά το screamadelica των primal scream στην αθήνα στις 17/9 και αυτό είναι ένα μιξτέιπ του freddie f. που έχω λιώσει τις τελευταίες μέρες...
