~το 1996 η kristen mcmenamy είχε φωτογραφηθεί απ' τον juergen teller γυμνή, με μια καρδιά ζωγραφισμένη στο στήθος, για την διαφημιστική καμπάνια του versace. 15 χρόνια μετά, αρκετά πιο σταφιδιασμένη και λίγο πιο πρόστυχη, ξαναφωτογραφήθηκε από τον teller στο σπίτι του carlo mollino για το καλοκαιρινό τεύχος του 032c, επειδή στα περιοδικά τρελαίνονται για παρόμοιες επετείους. όλες οι φωτο εδώ.
~το unspeakable του chilly gonzales κυκλοφόρησε πριν από ένα μήνα περίπου και είναι πολύ καλό για να περάσει απαρατήρητο. ο gonzales πάντα έφτιαχνε καλά άλμπουμ, εδώ όμως ξαναθυμάται τις μέρες του gonzales uber alles και του entertainist και ραπάρει ασταμάτητα πάνω σε μελωδίες που φτιάχνει με το πιάνο και άλλα έγχορδα στίχους όπως "i'm way beyond snob / i'm a louis vuitton slob / you want the truth? no prob / i see the face of god in a blow-job / i see the truth in eric cartman and salvador dali and dolly parton / and even chris martin / when i danced to viva la vida alone in my apartment'' και
''i'm almost 40, here's a bunch of folks to whom i should say sorry / i should write down my whole life story / chilly gonzo, memento mori / i'm at home in a taxi cab / self-absorbed, the musical maxi-pad / i like sunsets, long walks on the beach / i don't rap like big poppa / 'cause I don't preach'' [στο self portrait]. το unspeakable είναι ένα άλμπουμ χωρίς highlights επειδή αξίζει ολόκληρο, απ' την αρχή μέχρι το τέλος. κι είναι απ' τους λίγους δίσκους που έχω απολαύσει πραγματικά φέτος. υπάρχει ολόκληρος στο σιμπόξ. κι εδώ είναι ένα βίντεο-τίζερ που αξίζει να δεις.
~είχα πολύ καιρό ν' ακούσω δίσκους της προκοπής για να φτιάχνουν ''δεκάδα''. ορίστε μερικοί:
ras g-down 2 earth
chilly gonzales-the unspeakable
moonface-organ music not vibraphone like i’d hoped
the horrors-skying
d.o.k-west coast ep
greenwood sharps-things familiar
father's children-who's gonna save the world
king elephant-king elephant
john maus-we must become the pitiless censors of ourselves
rimar-higher ground
