αν πεθάνω απόψε

Αν πεθάνω απόψε
Όσοι έχασαν τη σκιά τους θα τη βρουν κάτω από μία λέξη
Όσοι φοράνε τρύπια παπούτσια θα περπατήσουν στη θάλασσα
Όσοι πεινάνε θα βρουν ένα μαχαίρι κάτω από το μαξιλάρι τους
Όσοι κοιμούνται στο δρόμο θα φέρουν την άνοιξη
Όσοι γεννήθηκαν χτες θα μείνουν ξύπνιοι όλη νύχτα
Αν πεθάνω απόψε
Το ένα θα γίνει ξανά άπειρο
Ο ενεστώτας θα ενωθεί με τον υπερσυντέλικο
Οι συμβολισμοί θα αντικατασταθούν με γροθιές
Τα όνειρα θα ερωτευτούν τους ονειρευτές τους
Τα ρολόγια θα χάσουν ένα δευτερόλεπτο
Η αλήθεια θα κερδίσει μια στροφή
Οι κλέφτες θα τροχίσουν τα χέρια τους
Οι ψεύτες θα βρουν μια τρίχα στη σούπα τους
Αν πεθάνω απόψε
Μια κοπέλα θα συναντήσει τον φύλακα άγγελό της
Ένας dj θα κρύψει στην τσέπη του μια μελωδία
Ένας μπεκρής θα μουσκέψει τη γλώσσα τους σε μια γουλιά κρασί
Ένας μαθηματικός θα βρει το σημείο που κλείνει ο κύκλος
Οι δικαστές θα παραιτηθούν και θα αφήσουν τη δικαιοσύνη στα χέρια των παιδιών
Οι στρατιώτες θα πετάξουν τα όπλα μα θα κρατήσουν μια σφαίρα
Οι παπάδες θα απαρνηθούν το θεό για να κηρύξουν την αγάπη
Οι μανάδες θα αντικρύσουν την περηφάνια στα πρόσωπα των κοριτσιών τους
Αν πεθάνω απόψε
Κάποιος θα πει: Πέθανε γιατί είδε τον θάνατο προφίλ
Κι άλλος θα πει: Πέθανε γιατί συγχώρεσε τους ανθρώπους
Κι άλλος θα πει: Πέθανε γιατί δεν ήξερε πρόσθεση
Κι άλλος θα πει: Πέθανε γιατί αρνήθηκε να τον σκεπάσει μια σημαία
Κι άλλος θα πει: Πέθανε γιατί δεν έβλεπε ειδήσεις
Κι άλλος θα πει: Πέθανε γιατί αγάπησε μια γυναίκα με πράσινα μάτια
Κι άλλος θα πει: Πέθανε για λόγους αδιευκρίνιστους
Αν πεθάνω απόψε
Ποια πατρίδα θα με κλάψει;
Ποια χέρια θα με ξεπροβοδίσουν;
Ποια μάτια θα με ξενυχτήσουν;
Ποια χείλη θα με λησμονήσουν;
Ποια θάλασσα θα με γαληνέψει;
Αν πεθάνω απόψε
Κάθε ρήμα που έχω γράψει θα γίνει πράξη
Το σώμα μου θα κάνει επιτέλους ρίμα με τη γη
Αν πεθάνω απόψε
Θα αφήσω τα πάντα στη ζωή
Αν πεθάνω απόψε
[ο jazra ξαναχτυπά. κι ο plastician επίσης. japan]

...

απ' όσες γνωριμίες έχω κάνει μέσα απ' το ίντερνετ αυτές του slsk είναι οι πιο σημαδιακές. μαλακία. ψάχνω μια εισαγωγή και δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω. αυτό που θέλω να πω είναι ότι σήμερα το πρωί έμαθα ότι ο πορτογάλος είχε λέμφωμα, χειρουργήθηκε για να του το αφαιρέσουν και τώρα παλεύει να το πολεμήσει. δεν ξεμπερδεύεις εύκολα απ' το λέμφωμα. μετά από τέσσερα χρόνια που μιλάμε είναι η πρώτη φορά που μου λέει κάτι και με σοκάρει τόσο πολύ. με έχει ξανασοκάρει μια φορά που εξαφανίστηκε και όταν ξαναεμφανίστηκε μου είπε ότι είχε χάσει τη μάνα του. την επόμενη φορά που εξαφανίστηκε είχε αποκτήσει το δεύτερο γιο. με τον πορτογάλο έχουμε πει τόσα για τη ζωή μας, οικογενειακά, προσωπικά που τον αισθάνομαι φίλο κι ας μην τον έχω συναντήσει ποτέ. ο πορτογάλος ζει σε μια φάρμα καμια εκατοστή χιλιόμετρα απ' τη λισαβόνα και γράφει σε μια μεγάλη εφημερίδα. έχει δυο παιδιά. αν δεν είχε, τώρα θα τα πουλούσε όλα για να γυρίσει τον κόσμο. και θα άκουγε τη μουσική που έχει μαζέψει όλα αυτά τα χρόνια. ''when you go down seems that u bring with you all your life'' μου λέει.
δεν ήξερα τι να του πω, τι στο καλό μπορείς να πεις;
το eject μάζεψε μπόλικο κόσμο, το μέρος είναι μια χαρά, οι hercules & love affair εμφανίστηκαν τελικά με full band [οχτώ άτομα] με τρομπόνια και τρομπέτες και αν είχαν τραγουδιστές που να ακούγονται θα είχαν κάνει την έκπληξη. και φυσικά ούτε λόγος για την εκτέλεση του blind που δε λέει μία χωρίς τον άντονι. οι δυναμικοί ντίσκο ρυθμοί ίσως να λειτουργούσαν καλύτερα μέσα στο κτήριο και αργά. στη θέση του dj π.χ. πριν τους unkle. οι stereo mcs έκαναν άλλη μία πολύ καλή εμφάνιση. αντέχουν, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια. στο έθνος χθες δήλωναν ότι ήθελαν να είναι οι headliners και η αλήθεια είναι ότι είχαν δίκιο. χίλιες φορές να έπαιζαν τελευταίοι. για τους james έχω να πω μόνο ότι μπορεί να ήμουν κι ο μόνος που βαρέθηκε τη ζωή του πάνω στο γρασίδι. πιο μεγάλο ενδιαφέρον είχαν οι αντιδράσεις του κόσμου [που τους λατρεύει] παρά τα όσα γίνονταν στην σκηνή. δεν ζητάω να μου λύσει κανείς την απορία γιατί αρέσουν, άβυσος οι προτιμήσεις του μουσικόφιλου. ένας φίλος λέει ότι είναι οι νέοι scorpions για το ελληνικό κοινό και μάλλον είναι σωστός ο συσχετισμός. η λατρεία και ο ενθουσιασμός του κοινού για τους james είναι από τα νεοελληνικά μυστήρια.
οι unkle είναι χαρντ ροκ συγκρότημα πια, δυναμικό live, καμία σχέση με τις εποχές του dj shadow. ας πούμε ότι τους προτιμούσα όπως ήταν παλιά. τέλειωσαν στις 3 το πρωί και χρειαζόταν μεγάλες δόσεις κουράγιου για ν' αντέξεις μέχρι να βγουν οι digitalism. κρίμα, γιατί ήταν ένα από τα δύο ονόματα που με ενδιέφεραν.
i can't gaze at the sky for long

~

raving i'm raving

ράγγα τουίνς

ψάχνοντας κανείς τις ρίζες όλων των "υπόγειων" μουσικών ιδιωμάτων που έχουν εμφανιστεί στην αγγλική χορευτική μουσική τα τελευταία 20 χρόνια πέφτει συνέχεια πάνω τους. από το juggling με τους shut up & dance, το hooligan 69 με το sample απ' το purple rain [που δεν περιέχεται δυστυχώς εδώ] μέχρι το καταπληκτικό spliffhead οι ragga twins ήταν η αρχή και για το jungle και το grime, το garage και το 2step και ήταν όλα αυτά μαζί πολύ πριν υπάρξουν οι όροι. στο boomkat γράφουν ότι το τελευταίο άλμπουμ τους reggae owes me money έχει φτάσει να πουλιέται 60 λίρες σε cd -φαντάσου δηλαδή πόσο κάνει το βινίλιο...
αυτές τις μέρες η soul jazz κυκλοφορεί σε διπλό cd τις περισσότερες από τις ''επιτυχίες'' τους. λείπουν κάποια κομμάτια που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή και οι ορίτζιναλ εκτελέσεις [που είναι πολύ ανώτερες] από καναδυό, παρόλα αυτά φτάνει και παραφτάνει για να καταλάβεις γιατί τους αξίζει ο τίτλος του πρωτοπόρου. ειδικά σήμερα...
εδώ είναι ολόκληρη η πρόμο έκδοση του άλμπουμ... μέχρι τη δευτέρα. enjoy!
[κι εδώ η ορίτζιναλ βέρσιον του hooligan 69]

ο ήχος του βασιλιά μίδα

~εκτός από το london zoo που κυκλοφορεί στις 7 ιουλίου ο kevin martin [ο μεσαίος στη φώτο, δηλαδή o bug] ετοιμάζει ένα άλμπουμ με τον roger robinson στα φωνητικά, ως king midas sound. το άλμπουμ θα έχει τίτλο super heavy, και αν κρίνει κανείς από τα δείγματα που δίνoυν στο myspace και τα δυο κομμάτια που έχουν εμφανιστεί στο περσινό box of dub και στο mix του kode 9 για το go τις μέρες του sonar [πέρσι], θα είναι περίπτωση blue lines. ή κάτι ανάλογο.
το πρώτο single τους [το cool out] είναι η νέα κυκλοφορία της hyperdub με δυο κίλερ κομμάτια στο flip side. περισσότερα, σύντομα.
~στο μεταξύ, κι ενώ για τη μαντόνα διαδραματίστηκαν σκηνές...εξωτερικού και χρειάζονταν εγκαύματα τρίτου βαθμού για να αποκτήσεις το πανάκριβο χαρτάκι [έπρεπε να περιμένεις 6 ώρες κατά μέσο όρο μέσα στο λιοπύρι] οι φήμες για επερχόμενα λάιβ πάνε κι έρχονται και κάνουν και δυο στροφές [σε ρυθμό τσάμικου]. ακόμα δεν έχει κανείς αναλάβει την ευθύνη και τίποτα δεν επιβεβαιώνεται, αλλά αν τελικά είναι αλήθεια είμαστε για συναυλιοδάνειο.
~λύσσα για μαντόνα. με το ρυθμό που προχωρούσε η ουρά, τις ώρες που ήταν ανοιχτά τα ταμεία [σε δύο μόνο σημεία] και το site ψόφιο όλόκληρη την ημέρα είναι αδύνατο να πουληθούν 70 χιλιάδες εισιτήρια σε 11 ώρες. λογικά ούτε το 1/10 δεν προλαβαίνει να πουληθεί, πώς στο διάλο εξαντλήθηκαν όλα τα 80άρια και τα 90άρια; [τα 250άρια δεν τα συζητάμε καν, είναι για άλλες τσέπες]. στις 6 το απόγευμα στην πανεπιστημίου υήρχαν μόνο των 85, των 100 και των 110 ευρώ και δεκάδες άνθρωποι τσουρουφλισμένοι απ' τον ήλιο. είπαμε, δεν έχουμε συχνά ευκαιρίες να δούμε σταρ τέτοιου μεγέθους, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να περιμένω τόσες ώρες μέσα στον ήλιο για ένα εισιτήριο με κινέζικη ομπρέλα για σκιά και τα κανάλια να με τραβάνε σαν αξιοπερίεργο για κανέναν και για τίποτα. κι ας μην σώσω ποτέ να τη δω. ούτε στον αιώνα το άπαντα.
~ο ornette coleman στο παλάς οριστικά, με 50 ευρώ το πιο φτηνό και 100 το πιο ακριβό.
~άλλος ένας digital mystikz στην αθήνα. απ' τις εμφανίσεις του φθινοπώρου και μάλιστα σε σωστό timing: του mala. λεπτομέρειες προσεχώς. εδώ είναι 15 λεπτά απ' το set του στο φετινό sonar...

ela mims ston topo sou!

MIMS IMPOSTER DISCOVERED PERFORMING IN GREECE!
Athens, Greece–Capitol Records hip-hop breakthrough artist MIMS can apparently do magic and appear in two countries at once, according to dedicated fans in Athens, Greece.
Loyal MIMS fans attended a concert on June 10th hosted by a promotions company entitled “Knockout Productions”. The production company promoted the concert heavily via the internet and with fliers around Athens. It was to be one of the most anticipated shows of the summer; however, there was just one problem. Shortly after the concert began, loyal fans quickly noticed that the man performing was not Capitol Recording artist MIMS–it was an IMPOSTER!!!
“We paid so much money at the door, and we feel we got cheated. The artist appeared on stage with a hood, sunglasses and a baseball hat” stated the US fan who was visiting Athens for the summer. “Everybody started shouting "fraud" & "cheater" and left the club. I live in the States, but I am here for a few months for work and I knew that the person performing was not MIMS”, stated the concert attendee.
Upon learning about the “MIMS” imposter, Capitol Recording artist MIMS issued this statement:
“My deep apologies to all my Grecian fans that came out and thought they were going to see a MIMS concert and instead saw someone that was pretending to be me. I was here in the United States working on my new album. My legal team is aggressively investigating the people and promoters responsible for doing this and plans on swiftly and severely initiating legal action to hold them accountable”, stated MIMS via phone.
MIMS debut album “Music Is My Savior” produced one of the biggest songs in 2007 and made airplay milestones with the #1 smash “This is Why I’m Hot” . The single also sold over 2 million ring tunes worldwide.
For more information, please contact: Chanel Landreaux (212) 786-8234

taki tsan

Πρέπει να τα περιμένεις όλα από όλους, αλλά και τίποτα από κανένα.
Αυθεντικός, ειλικρινής, καλός πατέρας. Tattoo artist αλλά και ένας «θρυλικός» ράπερ που πέρασε «δια πυρός και σιδήρου» και δήλωσε ότι εγκαταλείπει τη δισκογραφία. Σήμερα το παίρνει πίσω, δηλώνει μετανιωμένος κι επιστρέφει δριμύτερος και…σχεδόν σοφός!
Το κοινό του τον λατρεύει. Ο ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα και ο ενθουσιασμός που επικρατούν στα καθιερωμένα live του τις τελευταίες Δευτέρες του Ιούνη και του Νοέμβρη είναι δύσκολο να περιγραφούν, είναι απλά μια εμπειρία. Αξέχαστη. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι δεν πρόκειται να ξανακυκλοφορήσει επίσημο άλμπουμ, αλλά αυτό τον καιρό δουλεύει στο στούντιο νέα κομμάτια και ετοιμάζεται για φθινοπωρινή επιστροφή [«μετάνιωσα, μου εξηγεί»]. Στο μεταξύ οι κασέτες και τα «bootleg» cd που έχει φτιάξει τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν χέρι με χέρι και είναι ήδη «μυθικά» κομμάτια της υπόγειας αστικής κουλτούρας. «Πολλές φορές ακούω να χτυπάνε σε κινητά κομμάτια μου, που δεν τα έχω ούτε ο ίδιος», λέει, «απορώ πού τα βρίσκουν…». Ο Παναγιώτης που έγινε γνωστός ως Taki Tsan και είναι από τις πιο αναγνωρίσιμες περσόνες του εγχώριου χιπ χοπ είναι πια 29 χρονών, πατέρας ενός τρίχρονου «σπόρου» που στη φωτογράφηση δήλωσε σοβαρά ότι ο «ο Τάκης είναι διάσημος» και πριν από λίγο καιρό απόκτησε και μια κόρη. Είναι ένας Τάκης διαφορετικός, σχεδόν αγνώριστος. Τον συναντήσαμε στο στούντιο True Love Tattoo που εργάζεται στη Νέα Ιωνία, μέσα σε μυρωδιές απολυμαντικών και περιβάλλον που θυμίζει χειρουργείο. «Απ’ αυτό ζω», λέει, «ασχολήθηκα με το ιαπωνικό tattoo γιατί αυτό με εμπνέει, αυτό μου αρέσει, και αυτή την ευχαρίστηση τη μοιράζομαι με τους πελάτες μου: το ότι δηλαδή μπορώ να κάνω ιαπωνικό τατουάζ εδώ, στην Ελλάδα. Ξεκίνησα να δουλεύω με τον Αντρέα τον Barcode πριν από οχτώ χρόνια, απόκτησα το δικό μου πελατολόγιο κι άνοιξα δικό μου μαγαζί. Ό,τι μπορώ να κάνω, το βγάζω στο τατουάζ». Την ώρα της φωτογράφησης η γυναίκα του μου εξιστορεί την πρώτη φορά που πήγαν να γνωρίσουν τους δικούς της. «Ήταν γεμάτος τατουάζ» λέει, του είπα να φορέσει μακρυμάνικη μπλούζα για να μην φαίνονται, τουλάχιστον από την πρώτη στιγμή, γιατί στην οικογένειά μου δεν είχαν γνωρίσει άλλον με tattoo. Είναι όλοι σχεδόν καθηγητές και αρκετά έξω από αυτό. Κάποια στιγμή στο φαγητό είδε η μάνα μου τα δάχτυλά του και τον ρώτησε τι σχέδια έχεις στο χέρι σου; Κι αυτός ξέρεις τι της είπε; Δεν έχω μόνο αυτό! Κι άρχισε να της δείχνει μέχρι πάνω τα χέρια και την κοιλιά! Ευτυχώς, τον λάτρεψαν».
«Έχω γεννηθεί το 1979 από Έλληνες γονείς στο Σαντιέγκο, στην Αμερική», λέει ο Τάκης, «στην Ελλάδα ήρθαμε το 1984. Ξεκίνησα με άλλα ακούσματα, πιο εμπορικά, δεν ήταν ακριβώς χιπ χοπ οι Snap! και οι Technotronik. Με αυτά κατάλαβα όμως το beat, κι επειδή η μοναδική πρόσβαση που είχαμε τότε ήταν το mainstream, ακολούθησαν ο Vanilla Ice, o MC Hammer αλλά και οι Public Enemy και Run DMC. Τις ρίμες τις ξεκίνησα λίγο πριν το γυμνάσιο. Στην πρώτη γυμνασίου με θυμάμαι να γράφω αστεία πράγματα [γελάει]. Τους Ζωντανούς Νεκρούς τους φτιάξαμε με άλλα τέσσερα παιδιά πριν από δέκα χρόνια και ήμουν πάντα ευχαριστημένος απ’ το συγκρότημα, απ’ τα παιδιά, απ’ την πορεία. Ο κόσμος μπορεί να ήθελε κι άλλο, αλλά δεν το έβρισκα απαραίτητο. Δεν τελείωσε άλλωστε, η συνέχειά του είμαστε τα ίδια τα μέλη του, το βρίσκω πιο σωστό να κινείται ο καθένας στο πεδίο που θέλει, χωρίς περιορισμούς από τους υπόλοιπους. Ίσως γίνει κάποτε κίνηση να ξαναενώσουμε το γκρουπ, είναι κι αυτό μέσα στο κόλπο… Σταμάτησα κάποια στιγμή να βγάζω δίσκους και δήλωσα ότι δεν θα ξανακάνω CD επειδή είχα ξενερώσει με τη ραπ σκηνή στην Ελλάδα. Δεν ήθελα να είμαι κι εγώ τμήμα της. Μετά σκέφτηκα γιατί να κάνω τη χάρη σε όλους αυτούς που ήθελαν να τα παρατήσω; Δεν επιστρέφω για να τους την σπάσω, θέλω όντως να εκφραστώ, το έχω ανάγκη».
«Το κοινό μου είναι πωρωμένο. Ξέρεις γιατί; Επειδή γνωρίζομαι μαζί τους. Μπορούν να έρθουν να με βρουν να μιλήσουμε, δεν θεωρώ ότι είμαι πάνω απ’ αυτούς, είμαι ένας απ’ αυτούς. Ξέρω ότι χωρίς αυτούς δεν υπάρχω. Τους δίνω φωνή, αυτά που λέω εκφράζουν μια μεγάλη μερίδα απ’ όσους με ακούνε. Ξέρω ότι προσελκύω μεγάλη γκάμα κοινού που μπορώ να τους επηρεάσω, μπορείς να δημιουργήσεις μια έκρηξη και είναι μεγάλη η ευθύνη. Δεν το κάνω. Οφείλεις να ρίχνεις τους τόνους.
Απ’ την άλλη, δεν πρόκειται να αλλάξω κάτι σε αυτά που λέω, μεγαλώνοντας αλλάζεις απλά τον τρόπο. Προσπαθώ να το κρατάω όλο αυτό underground, κι ας το ξέρει λιγότερος κόσμος, για να μην κάνω εκπτώσεις. Θα μπορούσα να κάνω περισσότερο ποπ και να είχα πιο μεγάλες επιτυχίες, είναι τεράστια όμως η ευθύνη όταν σε ακούν 12χρονοι και 15χρονοι και δεν έχω σκοπό να αλλάξω αυτά που λέω. Δεν θέλω να χάσω το λόγο μου».
«Ξέρεις πότε είσαι πετυχημένος; Όταν μπορείς να σταθείς όρθιος και να πολεμήσεις ανά πάσα στιγμή. Όταν μπορείς να τα αφήσεις όλα πίσω σου για να προχωρήσεις. Επί τόπου. Όταν είσαι ελεύθερος. Επιτυχία δεν είναι τα λεφτά, είναι να σε αγαπάνε οι άλλοι».
«Δύναμη μου δίνει η οικογένειά μου. Και τα Coco Pops [γέλια]. Παίρνω δύναμη κοιτώντας πίσω, όταν βλέπω τι ήμουν και τι είμαι. Δεν είναι κακό να μετανιώνεις. Σημαίνει ότι κατάλαβες τι έκανες λάθος και μετά θέλεις το σωστό, το έχω κάνει πολλές φορές αυτό στη ζωή μου. Να μετανιώνω και να μαθαίνω».
«Με ενοχλούν τα πρεζόνια και οι ζητιάνοι στο δρόμο. Στεναχωριέμαι, τσαντίζομαι, γιατί σημαίνει ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον γι’ αυτούς, δεν υπάρχει περίθαλψη. Με ενοχλεί αφάνταστα όταν κάνεις τα νέα παιδιά άχρηστα. Θα με ρωτήσει κάποια στιγμή το παιδί μου και δεν θα ξέρω τι να του πω. Δεν είναι χειρότερος ο κόσμος απ’ ότι ήταν πριν από 100 χρόνια. Δεν το πιστεύω. Με ενοχλεί η αδιαφορία όμως και που όλοι ρίχνουμε το φταίξιμο στους άλλους. Που κοιτάζουμε να βολευτούμε και όχι να λύσουμε κάποια προβλήματα».
«Το ραπ για να το κάνεις όπως εγώ θέλει βρωμιά, θέλει λέρα. Κι αυτή τη λέρα τη σέρνω δέκα χρόνια πίσω μου. Δεν έχω μόνο κέρδος απ’ αυτό. Απ’ τα τραγούδια που λες σου μένει η στάμπα του αλήτη».
«Κάθε πρωί που ξυπνάω ευχαριστώ το Θεό που είμαι πίσω και συνεχίζω για άλλη μια μέρα. Αυτόματα, στιγμιαία, είναι ευγνωμοσύνη σε αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ ως Θεός, στα πάντα γύρω μου, στο οξυγόνο, στη μουσική, στο πιο μικρό μόριο. Θεός είναι και οι καλές στιγμές και οι ανάποδες. Πρέπει να αρπάζεις τη μέρα και να τη ζεις σαν να είναι η τελευταία σου».
«Η ζωή με έχει διδάξει ότι πάντα υπάρχει και κάτι άλλο να μάθεις. Ότι δεν ξέρεις ποτέ, ότι πάντα υπάρχει κάποιος καλύτερος από σένα, ότι πάντα πρέπει να κρατάς πισινή και να βασίζεσαι στον εαυτό σου. Ότι πρέπει να τα περιμένεις όλα από όλους, αλλά και τίποτα από κανένα…».
Ο Τάκης θα εμφανιστεί στο Αn club τη Δευτέρα το βράδυ. [30/6].
[υ.γ. what have you done? άσχετο, αλλά δεν μπορώ να ξεκολλήσω]

[¬.]

σπίκερς κόρνερ [gizmo's choice -the dubstep guru]

¬---

sully shanks-give me up to

~

(Ο)

κυρίαρχοι του σύμπαντος

οι φανταστικοί ήχοι [που ο πληθυντικός σε παραπλανεί -περιμένεις να συναντήσεις κανα κοπάδι μουσικούς, αλλά είναι ένας] έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις στο φετινό synch. σε συνθήκες σάουνας, αλλά με ήχο καλύτερο απ' του kode 9, το σωστό να λέγεται. χθες το βράδυ αποφάσισε να δώσει τσάμπα το νέο άλμπουμ του "κυρίαρχοι του σύμπαντος", αποδεικνύοντας ότι όσα αξίζουν στη ζωή είναι δωρεάν [καλά, όχι όλα, τα περισσότερα]. είναι διπλό και χορταστικό και περιέχει τα κομμάτια που ακούστηκαν στα live του και όλα όσα έχουν παρελάσει από δω τους τελευταίους μήνες. πρέπει να πω εδώ ότι μια ξένη δημοσιογράφος του resident advisor ξετρελάθηκε απ' το live του και του πήρε πήρε συνέντευξη για το site [δεν έχει ανέβει ακόμα]. εντάξει, δεν είναι κι η μαρίτσα*, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι φέρνει η ζωή...
ολόκληρο το διπλό άλμπουμ του υπάρχει εδώ κι εδώ είναι atia πάνω απ' το άλσος.
πρέπει επίσης να προσθέσω ότι στα δισκάδικα ελάχιστα ελληνικά άλμπουμ είναι τόσο φρέσκα και σημερινά. [κι ότι η β' πλευρά είναι καλύτερη].
[*η mary anne hobbs κατά gizmo]

ντεθ λέπαρντ

ντεφ ιζ νοτ δι εντ

~

~

ηλιοστάσιο

ζόμπι ζόμπι

δεν ξέρω αν είναι καλύτεροι κι απ' τους digitalism και τους justice, πάντως τους προτιμάω. κι αυτοί γάλλοι, το άλμπουμ τους λέγεται a land of renegades και αναφέρουν ως επιρροές τους τα σάουντρακ των ταινιών των george a romero and john carpenter συν τους δίσκους των silver apples, can, neu! και suicide. είχα καιρό ν' ακούσω γαλλικό άλμπουμ που να το αντέξω ολόκληρο σερί -και να μ' αρέσει.
what's happening in the city? + when i scream you scream

μπρέθλες

~κι επειδή αυτή είναι όντως η φωτο της, ορίστε η vaccine σε όλο της το μεγαλείο. το κομμάτι είναι απ' το δεύτερο 12ιντσο που κυκλοφόρησε και λέγεται breathless. όνομα και πράμα.

εμβολιασμός

~οi! >μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του χάρη συμβουλίδη για τη μουσική των skinheads που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ισνάφι. ένα χρονικό του oi! από το ξέσπασμα του punk στη βρετανία μέχρι τη σημερινή ταύτιση του skinhead με την ακροδεξιά, αναζητώντας εξηγήσεις για το πώς από μια κουλτούρα που είχε σχετιστεί με αριστερές και αναρχικές ιδέες κατέληξε να ταυτίζεται με τις νεοναζιστικές αντιλήψεις. απ' τις λίγες που έχουν γίνει. αξίζει.
~too much pain, there's too much blame >ένα εξαιρετικό κομμάτι απ'το δίσκο του bug που κυκλοφορεί τον άλλο μήνα. london zoo. θα μπορούσε να είναι απ' τους δίσκους της χρονιάς και μόνο για τους δυο δυναμίτες της warrior queen, αλλά κάθε φορά που τον ακούω ξεχωρίζω κι άλλο κομμάτι, που σημαίνει ότι έχει δυναμική για επιτυχίες. κι έξω απ' τα όρια των εκπομπών του είδους. αμήν.
~η vaccine >σίγουρα δεν είναι η μόνη γυναίκα παραγωγός που ασχολείται με το dubstep. σε ένα χώρο αντροκρατούμενο όμως είναι η πρώτη που ξεχώρισε -και μάλιστα στην scuba- με ένα 12ιντσο που μπορεί να κυκλοφόρησε πέρσι, αλλά μόλις απόψε πήρα είδηση ότι είναι φτιαγμένο από γυναίκα. κι αν το wishful thinking ήταν μια φορά downtempo και ατμοσφαιρικό, το fever με τα υπνωτικά φωνητικά μετατρέπεται σε ένα νανούρισμα που θυμίζει μεγάλες στιγμές των 90s.
~ισημερία. που σημαίνει λιγότερες ώρες ύπνου.

ντολμάδες

κλείνει το θέατρο λυκαβηττού

Αιφνιδιαστικά και αδικαιολόγητα ο Δήμος Αθηναίων αποφάσισε σήμερα, 19 Ιουνίου, το κλείσιμο του Θεάτρου του Λυκαβηττού προφασιζόμενος λόγους ασφαλείας. Προκαλείται συνεπώς το εύλογο ερώτημα «γιατί τώρα;» Όταν το Φεστιβάλ έχει έγγραφα με τα οποία αποδεικνύεται η έγκαιρη - από 15ης Ιανουαρίου 2008 - ειδοποίηση προς την Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης (ΕΤΑ) περί ενάρξεως των εκδηλώσεών του στις 20 Μαΐου 2008. Από τις 3 Ιουνίου ως τώρα έχουν πραγματοποιηθεί αρκετές μεγάλες συναυλίες (Nick Cave, Mark Knopfler, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας κ.λπ) χωρίς ο Δήμος Αθηναίων να προβεί σε καμία απολύτως ενέργεια.
Η απόφαση του Δήμου Αθηναίων για τη σφράγιση του Θεάτρου, στηρίχθηκε σε έγγραφο της ΕΤΑ περί ανάγκης μελέτης ελέγχου για τη στατική επάρκεια των κερκίδων. Πλην όμως το έγγραφο τούτο ανακλήθηκε στη συνέχεια από την ίδια την ΕΤΑ με σχετική ειδοποίηση στο Δήμο, στην οποία μάλιστα επιβεβαιώνεται ότι δεν συντρέχει κίνδυνος από την λειτουργία του θεάτρου. Παρόλα αυτά, ο Δήμος επέμεινε ανεξήγητα στην απόφασή του.
Είναι λυπηρό ότι ακυρώνεται μια σειρά σημαντικών συναυλιών, ενώ έχουν προαγορασθεί εισιτήρια, έχει γίνει σημαντική διαφήμιση και τόσο οι οργανωτές όσο και οι φιλοξενούμενοι υφίστανται σημαντικές οικονομικές και όχι μόνο συνέπειες. Είναι επίσης λυπηρό ότι η απόφαση για την σφράγιση του Θεάτρου υπήρξε προφανώς αποτέλεσμα ασυνεννοησίας μεταξύ του Δήμου και της ΕΤΑ. Η δυσμενής αυτή εξέλιξη τραυματίζει καίρια ένα καθιερωμένο θεσμό, όπως είναι οι εκδηλώσεις του Θεάτρου Λυκαβηττού, και, ως εκ τούτου, όχι μόνο το κοινό αλλά και οι καλλιτέχνες φαίνεται να χάνουν για άλλη μια φορά την εμπιστοσύνη τους στις ελληνικές διοργανώσεις.

x

almighty father + fuck you

απόψε

καρότα και σέλινα

carrots [live]

[¬_L]

το κείμενο αυτό γράφτηκε απ' τον gizmo σαν εισαγωγικό για το θέμα dubstep της lifo -που τελικά χώρεσε μόνο μέρος των συνεντεύξεων με τους τέσσερις απ' τους djs. εδώ είναι ολόκληρο. εκ των υστέρων χαίρομαι που μπήκε μόνο το dubstep, χαίρομαι που αναθεώρησαν όσοι ήταν στο μουσείο μπενάκη κι είχαν επιφυλάξεις, χαίρομαι που τελικά κερδίζει έδαφος στην αθήνα και είναι ζήτημα μηνών να ξαναζήσουμε μέρες του 89 και του 90. αυτή δεν είναι παρά η αρχή. χαίρομαι που επιτέλους ο κόσμος άρχισε πάλι να χορεύει γιατί το dubstep [ή ότι τέλος πάντων είναι αυτό που έχει προκύψει] είναι χορευτική μουσική που χορεύεται. αυτά.
Τον τελευταίο καιρό παρουσιάστηκε ένα νέο μουσικό είδος που κατάφερε να δημιουργήσει ρήξη στους underground κύκλους της πόλης. Το dubstep εμφανίστηκε πολύ γρήγορα στην Αθήνα και μπορούσες να ανακαλύψεις αυτό τον ήχο τόσο σε αφίσες γνωστών clubs αλλά και σε διάφορα indie festivals. Ξαφνικά, άρχισαν να εισρέουν και τα μεγάλα ονόματα της σκηνής (Pinch, Loefah, Headhunter) με μεγάλη επιτυχία, ενώ η κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου του Burial κυριάρχησε στα top 10 όλων των μουσικών συντακτών της χώρας. Πολύ μίλησαν για ένα μεγάλο hype (πρόσφατα στο Vinyl Microstore έμαθα ότι πέθανε το dubstep) και άλλοι ύμνησαν τον νέο αγγλικό ήχο που θυμίζει σε όλους ότι κάθε πέντε χρόνια δημιουργούνται αυτά τα απίστευτα melting pots αυτής της πολυσυλλεκτικής Βαβυλώνας που λέγεται Λονδίνο. Οι τρελοί επιστήμονες της συγκεκριμένης πόλης φτιάχνουν τον μαγικό ζωμό τους μπερδεύοντας τους διάφορους μουσικούς πολιτισμούς των προαστίων και προσθέτουν την μαγική τους τέχνη σε ότι αφορά το production και το engineering για να προσφέρουν ένα εκρηκτικό μείγμα. Όμως, εκεί που το Λονδίνο παρουσιάζει την εκάστοτε μουσική συνταγή του και δημιουργεί τους κανόνες, το Bristol ανακατεύει τα δεδομένα και δίνει την δική του εκδοχή στον ήχο. Στις τάξεις των δυο αυτών πόλεων, που πρώτες απέκτησαν sound system culture (λόγω της έλευσης των πρώτων μεταναστών από την μακρινή Τζαμάικα) βρίσκονται οι βασικοί αντιπρόσωποι του είδους, με την διαφορά ότι ο ήχος του Bristol δείχνει να περνάει από το dubby techno του Βερολίνου. Το Synch Festival, στις 14 Ιουνίου στήνει ένα μεγάλο party με τους τρεις βασικούς αντιπροσώπους της σκηνής του Bristol. Όμως, η διαφορά από ένα ανάλογο dubstep stage κάποιου festival στην Ευρώπη αποτελεί η προσθήκη της βασικής επιρροής των συγκεκριμένων παραγωγών. Η παρέα που αποτελείται από τον Pinch, τον Headhunter και τον Peverelist θα έχει την τιμή να παίξει με τον Moritz Von Oswald, το ένα από τα δυο θρυλικά μέλη των Basic Channel. Εμείς μιλήσαμε μαζί τους και σας τους παρουσιάζουμε.
PINCH
Ιδιοκτήτης της θρυλικής Tectonic records και ένας από τους πρώτους παραγωγούς που έδωσε μια techno άποψη στον ήχο του dubstep. To Qawwali στην Planet Mu απέδειξε σε όλους ότι η συγκεκριμένη μουσική μπορεί να αφομοιώσει ακόμα και το dub techno του Maurizio, ενώ η Mary Anne Hobbs συνεχίζει να θεωρεί το mix του Pinch ως ένα από τα καλύτερα που παρουσιάστηκαν στην εκπομπή της. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τελευταίος του δίσκος είναι ένα συνονθύλευμα από επιρροές όπως οι Basic Channel, o Photek, η dark speed garage και οι Autechre, ενώ χαίρεται πάρα πολύ που άνθρωποι όπως ο Surgeon, o Ricardo Villalobos και ο Laurent Garnier συνεχίζουν να παίζουν τα κομμάτια του. Τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε περιοδεία σε όλο τον κόσμο και για καλή του τύχη βρέθηκε στο ΤTokyo με τον Photek, έναν από τους μεγαλύτερους μουσικούς ήρωες του και μια συνεργασία αναμένεται να κυκλοφορήσει στο μέλλον. Οι τελευταίες του κυκλοφορίες στην Soul Jazz και στην Punch Drunk records φεύγουν χωρίς ανάσα από τα ράφια των περισσοτέρων δισκοπωλείων, ενώ μεγάλο θόρυβο έχει δημιουργήσει το remix του για τους Simian Mobile Disco.
PEVERELIST
Τον τελευταίο καιρό ο Peverelist δηλώνει ευχάριστα καταβεβλημένος από τις διάφορες ασχολίες του. Πως να μην είναι κουρασμένος όταν αποτελεί έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους παραγωγούς της πόλης του Bristol και είναι ιδιοκτήτης της Punch Drunk, μια από τις πιο δυνατές δισκογραφικές της πόλης. Εκτός από τα να κυκλοφορεί τα δικά του κομμάτια αλλά και τα κομμάτια άλλων παραγωγών όπως του RSD (το νέο nickname του θρυλικού Rob Smith των Smith and Mighty) και του Pinch, ο ίδιος «διοικεί» μεγάλη δόση ευγένειας το Rooted Records, ένα από τα πρώτα internet δισκάδικα που στόκαραν τα πρώτα dubstep releases. O ίδιος δηλώνει μεγάλος fan του Detroit techno και ακόμα προσπαθεί να καταλάβει πως ο Pole, ένας από τους πιο γνωστούς αντιπρόσωπους της dub techno σχολής της Γερμανίας, του ζήτησε να κάνει ένα remix για την τελευταία του κυκλοφορία. Το συγκεκριμένο κομμάτι καθώς και το Infinity Is Now (στην Tectonic records του Pinch) εμφανίσθηκε σε πολλά top 10 διαφόρων μεγάλων ονομάτων της techno σκηνής και απέδειξε ότι το Bristol δεν περιορίζεται μόνο στους Massive Attack.
HEADHUNTER
Σύμφωνα με τον Tony James (aka Headhunter) όταν σε παίρνουν τηλέφωνο παραγωγοί και dj’s όπως ο Laurent Garnier και ο Mr. Scruff για να σε παρακαλέσουν να τους δώσεις μερικά καινούργια σου κομμάτια, τότε κάτι σωστό κάνεις στην μουσική σου. Ο Headhunter αποτελεί έναν από τους πρώτους techno/dubstep καλλιτέχνες που υπέγραψε στην Τempa records (μαζί με την dmz αποτελούν τις πιο αναγνωρισμένες εταιρείες της σκηνής) και μετά από μόνο ένα ep υπέγραψε συμβόλαιο για ένα ολόκληρο album, σε μια εταιρεία που έχει κυκλοφορήσει θρυλικά lp από καλλιτέχνες όπως ο Skream, οι Horsepower Production και ο Benga. To remix που έκανε για τον γνωστό techno παραγωγό Martin Buttrich «έκαψε» πολλά dance floors και όπως μας αποκάλυψε ο ίδιος « η Αθήνα ήταν το καλύτερο test για το συγκεκριμένο κομμάτι». Πάντως, όπως δήλωσε και ο ίδιος η δεύτερη επίσκεψη του στην χώρα μας είναι πολύ ιδιαίτερη αφού θα μπορέσει να παίξει δίπλα στον Moritz Von Oswald, έναν από τους μεγαλύτερους ήρωες του.
[gizmo]

yo

warrior [ξανά]

through me na sling no gun,
a boy think sey me soft, but me a real poison dart!
through me na sling no gun a gal think sey me soft but me a real poison dart!
through me na sling no gun, but a smart the warrior smart,
ca me a real poison dart!
as a real 'ol warrior, me no ramp fi pop off, but me a 'ol poison dart!

ράστι

επανέρχομαι. στο wire ιουλίου υπάρχει ένα θέμα για τον πιτσιρικά που ποζάρει στη φωτό μουτρωμένος και όσο πάει φαίνεται και πιο μικρός [εδώ μοιάζει με δωδεκάχρονο που του έχουν κλέψει τα παιχνίδια], τον σκωτσέζο ράστι [γράφεται rustie]. όταν τον βλέπεις δεν στο γεμίζει το μάτι, αλλά αν λάβεις υπόψη ότι τα κομμάτια στο υποτιθέμενο άλμπουμ του [που λέει ότι τελικά δεν ήταν παρά ένα ντέμο] ήταν απλά δοκιμές, καταλαβαίνεις ότι έχεις να κάνεις με ξεχωριστή περίπτωση. το δείγμα πάντως που δίνει το wire από το νέο του ep cafe de phresh είναι ακριβώς ίδια εκτέλεση με του "άλμπουμ".

_-_-_

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_

άνγκρι

το νέο σίνγκλ του δε μπαγκ [και μια φωτο του ryan mcginley με αφορμή αυτό το post των λαϊκών κοριτσιών]

~

στόλεν ντόκιουμεντς [παλιό και για κάψιμο]

μπλακ ντέβιλ ντίσκο κλαμπ

φορ χόουπντ

μπέριαλ

στέργουελ

more kode 9

το βίντεο του vj

kode 9

κούραση. η τρίτη μέρα μας αποτελείωσε. ήταν όμως μια πολύ καλή μέρα γιατί τα είχε όλα. και τη roisin σε κέφια και τους stereolab χορταστικούς [μια χαρά ήταν, δεν πρέπει να άφησαν κανένα παραπονούμενο] και τους reid/four tet να τα σπάνε και τους poni hoax να κάνουν την έκπληξη με μια πολύ δυναμική εμφάνιση. κυρίως όμως αυτόν που περίμενα περισσότερο απ' όλους, τον kode 9, να ξεσηκώνει παρόλο τον κακό ήχο και παρ' όλη τη σάουνα. χαλάλι. μπορεί να μην ήρθε ο juan atkins, αλλά μήπως και ποιος άντεχε να τον δει μετά από τόση ένταση;
το απόγευμα οι your hand in mine και η μόνικα άνοιξαν την ημέρα στο μουσείο με δυο πολύ καλά live. νομίζω ότι αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση που έχει κάνει μέχρι τώρα η μόνικα μετά από την πρώτη της σόλο βραδιά στο burnt festival...
ο συνολικός απολογισμός την τετάρτη.
προς το παρόν, για άλλη μια φορά το κομμάτι που άνοιξε το σετ του ο kode 9 και έγινε χαμός [το δεύτερο που ακούστηκε].

~

~ ~ ~

lol

~δεν ξέρω αν αυτή η βαριεστημάρα που απλωνόταν στην τεχνόπολη την παρασκευή -σε όσους ξέρω τουλάχιστον- οφειλόταν στο γεγονός ότι τα έχουμε δει όλα, τα έχουμε ακούσει όλα και δεν μας κάνει πια τίποτα εντύπωση. απ' τη μια είναι άδικο να λες ότι η πρώτη μέρα του synch ήταν μια βαρετή μέρα. και liars στα καλύτερά τους είχε, και field με μπάσο και ντράμερ και holy fuck που έκαναν ό,τι μπορούσαν αλλά δεν την έκαναν την έκπληξη και σε καμιά περίπτωση δεν είναι !!!. και στο αμφιθέατρο υπήρξαν πολύ καλές στιγμές. μέχρι εκεί όμως. τίποτα που να σε απογείωνε, καμιά έκπληξη, όλα αναμενόμενα καλά ή μέτρια, δύο λάθος επιλογές για τη μεγάλη σκηνή. όσο κι αν τους συμπαθώ τους yo la tengo προτίμησα να πάω για σουβλάκια μέχρι ν' αρχίσουν οι liars και τους happy mondays τους άντεξα για δύο τραγούδια. όσο κι αν προσπαθούσε ο ξεδοντιάρης να το σώσει και όσο κι αν ο κόσμος φαινόταν να το απολαμβάνει δεν είναι ούτε 1989, ούτε 1990. ξεπερασμένοι, με πολύ κακό ήχο, τελικά δεν πρόσθεσαν τίποτα στο φεστιβάλ, μάλλον στοίχησαν πολύ ακριβά και στέρησαν την ευκαιρία να δούμε κι άλλα 5 ονόματα που θα είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
την επιτυχία της ημέρας την καταλαβαίνεις από τα σχόλια στον καφέ της επομένης, από όσα ακούγονται -καλά ή κακά- για τα γκρουπ και όσα συνέβησαν στο φεστιβάλ. και το σάββατο το πρωί κανείς δεν είχε διάθεση να μιλήσει για όσα είδαμε. ας πούμε ότι ήταν μια αδιάφορη μέρα -γιατί αντικειμενικά κακή δεν ήταν. απ' όσους είδα, πάντως, μόνο liars θέλω να ξαναδώ κι ας ήταν η τέταρτη φορά που τους πετύχαινα. [τα υπόλοιπα τα ξέχασα ήδη -πιο ειδικός απολογισμός, από τρίτη].
~η δεύτερη μέρα ξεκίνησε χωρίς προσδοκίες. μουσείο μπενάκη, με ντάλα ήλιο, για πιο ειδικό κοινό, με dubstep μόνο. και το χειρότερο απ' ολα: κουρασμένοι απ' την ταλαιπωρία της παρασκευής. πήγαμε για δοκιμή κι όσο αντέξουμε. απ' την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στο χώρο όμως ήρθε η έκπληξη. το αίθριο του μουσείου μπενάκη είναι το πιο βρετανικό κτίριο στην αθήνα, αστικό τοπίο που θυμίζει λονδίνο και δεν θα μπορούσε να βρεθεί ιδανικότερος χώρος για να ακουστεί dubstep. ο ήχος ήταν πολύ καλός, η σκηνή σε σωστό σημείο, με άπλα να χορέψεις, και το κοινό αυτό ακριβώς που έπρεπε. ελάχιστο σε σχέση με της παρασκευής, αλλά πολύ καλύτερο. δεν θέλω να πω πιο πολλά, απλά ήταν η πρώτη μέρα του synch από εκείνη του 2005 στο λαύριο που άξιζε κάθε λεπτό, που τα σετ κλιμακώνονταν πολύ μελετημένα για να καταλήξουν στο αποκορύφωμα του pinch που μας διέλυσε, χόρευαν ΟΛΟΙ [μα ΟΛΟΙ] και οι εντυπώσεις ήταν περισσότερο από άριστες. μια μέρα μετά, δεν έχουμε ακόμα συνέλθει. ήταν μια καταπληκτική μέρα από κάθε άποψη. τα outsider τα κατάφεραν να ενθουσιάσουν και να σαρώσουν, παρόλο που ήταν τα πιο φτηνά ονόματα του φεστιβάλ.
είχα χρόνια να διασκεδάσω τόσο.

φανταστικοί ήχοι

pinch

+ δύο βίντεο του haunted dancehall

headhunter+peverelist

walk past

τις τελευταίες μέρες έχω μετρήσει έξι ανεπίσημες "διασκευές" του machine gun από χιπ χόπερς και έχω κατεβάσει δύο ολόκληρα άλμπουμ βασισμένα κυρίως στο third [και τα δύο κάτω του μετρίου, αλλά δεν έχει σημασία]. δεν ξέρω πόσο έχει πουλήσει το third [και δεν με νοιάζει κιόλας], σημασία έχει ότι ενώ δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες απ' την ώρα που βγήκε στα δισκάδικα, προκαλεί το ενδιαφέρον άλλων μουσικών για να σχοληθούν μαζί του, να το "πειράξουν" και μάλιστα συνολικά, όχι μόνο ένα κομμάτι -κάτι που δεν έχει καταφέρει κανείς άλλος την τελευταία δεκαετία. ακόμα κι αν τους μισείς, οφείλεις να τους αναγνωρίσεις τουλάχιστον το "influential" [you know who].
βλέπω στο τελευταίο filter αυτή τη φωτογραφία του γκρουπ με την μπεθ γκίμπονς να φαίνεται πιο μεγάλη απ' τη μάνα μου, με βαθιές ρυτίδες και άβαφη, και μου αρέσουν ακόμα περισσότερο.
"human beings have gotten to a point where i can go and buy my pizza at night and on my way home i can see some bloke dying in the middle of the road. and he's obviously got a drug problem and nowhere to live, but it's perfectly fine for me to walk past. later on, you're watching tv and eating pizza, while knowing millions of people are dying from hunger. and yet you somehow think that it's alright. and that's the ridiculousness of human nature".
[από αυτά που λέει ο barrow στη συνέντευξη...].

holy fuck

vladislav delay-the field

liars

α-για το-λαχ

σκατομέρα. απ' το πρωί. την είδηση ότι πέθανε ο βασιλιάς των τσιγγάνων [ποιος βασιλιάς των τσιγγάνων;] διαδέχτηκαν τρία απανωτά τηλεφωνήματα πανικού. ακυρώσεις, ένα παραλίγο ατύχημα, ένα χαμένο δίπλωμα, η πτώση ενός αεροπλάνου στο χαρτούμ. η ήττα της εθνικής με το καλησπέρα. με δύο μηδέν. as bad as it gets.
η μις κούλα επέστρεψε και τα 'κανε όλα ρημαδιό.

|¬L-|

μέδουσες-ό,τι και να πω

stay safe

give me up

παλιοζωή

QarcQ feat K.B.-Παλιοζωή 703

~

αυτή η πόλη αποτυχία. σκέτη. πώς να προσελκύσει suicide τουρίστες όταν έναν διάσημο βράχο είχαμε απ' όπου μπορείς να πέσεις κι αυτόν τον έχουν φράξει;
πώς να προσελκύσει suicide τουρίστες όταν σχεδόν όλες οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι αποτυχημένες, και, ακόμα κι αν κάνεις βουτιά στο μετρό, είναι έτσι φτιαγμένα τα τρένα που σε πετάνε δεξιά ή αριστερά και το πολύ πολύ να σου κόψουν κανα πόδι ή κανα χέρι;
βουτάς απ' τον τέταρτο, κάνεις γκελ στα κάγκελα και σώνεσαι, πέφτεις στις ρόδες του λεωφορείου και περνάει από πάνω σου, καταπίνεις ένα κουτί χάπια και σε βρίσκει η διαχειρίστρια, βάζεις το δάχτυλο στην πρίζα και κόβεται το ρεύμα.
"why the same things that attract millions of happy visitors to new york—the glamour, the skyline, the anonymity—also draw people from around the world to kill themselves here", λέει αυτό το απίστευτο άρθρο στο new york. εδώ που πραγματικό γκλάμουρ δεν υπάρχει, ψηλές γέφυρες κι ουρανοξύστες δεν έχουμε -αν θέλεις να βρεις γέφυρα της προκοπής πρέπει να πεταχτείς μέχρι τη χαλκίδα- και όλοι είναι επώνυμοι, είμαστε καταδικασμένοι στον τουρισμό του souvlaki-horiatiki...
διαβάζεται με ηχητική συνοδεία το: μπανγκ μπανγκ μπανγκ.../ mr. sandman bring us a dream / give him a pair of eyes with a “come-hither” gleam / give him a lonely heart like pagliacci / and lots of wavy hair like liberace / mr sandman, someone to hold (someone to hold) / would be so peachy before we're too old / so please turn on your magic beam / mr. sandman, bring us, please, please, please / mr sandman, bring us a dream.

φακ δε σίστεμ

το τροχόσπιτο του φεστιβάλ αθηνών ξεκίνησε απόψε να γυρνάει τις συνοικίες απ' το πεδίο του άρεως με μια παράσταση που θα έπρεπε να πάει παντού, για να τη δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι έλληνες. δυστυχώς θα είναι μόνο για 6 παραστάσεις. είναι σε πρώτο πρόσωπο οι εμπειρίες 8 μεταναστών που ζουν στην ελλάδα. αληθινές ιστορίες. δεν λέει τίποτα που δεν ξέρεις, αλλά σε κάνει να δεις με διαφορετικό μάτι τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται γύρω σου. στο τέλος καταλήγει σε ένα χιπ χοπ πάρτι που απόψε διοργάνωσε ο jerome a.k.a. the source και η παρέα του. αύριο στις 9 το βράδυ θα είναι πάλι στο πεδίο του άρεως, αυτή τη φορά με το γκρουπ του εμία tang ram στις ρίμες και στα beat. o κόσμος συγκινείται, αλλά στο τέλος διασκεδάζει πραγματικά. αυτή μάλιστα, είναι λαϊκή διασκέδαση. τσάμπα, αλλά καθόλου φτηνή.
[και ναι, αυτές είναι οι supremes που τραγουδάνε στα ιταλικά:
the supremes-se il filo si spezzera']

is there a way to prepare for longing?

i woke up today/not to trains/but to the mowing of a lawn/i woke up not to you/but only me alone
things are different here/it's hard to believe/only hours ago/i was laughing/reflecting/your smile
searching for/or hiding the words/not to ruin everything
i miss you now/i taste your memory repeating/i knew it would ne hard/apart again/but is there a way to prepare for longing?
τη δευτέρα έτυχε να είμαι μάρτυρας σε μια συζήτηση για τις θεραπευτικές ιδιότητες της μουσικής και το "κακό" που μπορεί να προκαλέσει στην ψυχοσύνθεση ενός πιτσιρικά ο θόρυβος. προφανώς εννοούσε τη φασαριόζικη μουσική [χαρντκορίλες, μέταλ και λοιπά] και όχι το σαματά που κάνει το σκουπιδιάρικο κάθε νύχτα, ή οι κομμένες εξατμίσεις απ' τα μηχανάκια. η ακόμα χειρότερα, τα κομπρεσέρ και τα σφυριά που χτυπούν αλύπητα κάθε φορά που σκάβουν τη λεωφόρο.
"προσωπικά πιστεύω ότι καμία διαταραγμένη ψυχοσύνθεση δεν αντέχει το θόρυβο, και από την ελάχιστη πείρα που διαθέτω, μπορώ να διαπιστώσω ότι πιο "επικίνδυνος" είναι κάποιος που του αρέσει το χαμόγελο της τζοκόντας π.χ. από κάποιον που του αρέσει ο προύριεντ" [αν σου αρέσουν και τα δύο είσαι κατεστραμμένος και το ποτάμι δεν έχει γυρισμό].
"με το νόμο των πιθανοτήτων επίσης, πιο εύκολο είναι να ζευγαρώσει κάποιος που ακούει προύριεντ από κάποιον που ακούει καραΐνδρου, γιατί η καραΐνδρου δεν ενδείκνυται αν σκοπεύεις να βρεις γκόμενα". για γκόμενο δεν ξέρω.
[οι φράσεις στα εισαγωγικά μεταφέρονται επακριβώς. μετά ενεπλάκη ο μάλερ και ο σνάους και η κουβέντα παρεκτράπηκε και παραλίγο να πέσουν μπουνιές].
σήμερα πήγα κι αγόρασα το δίσκο του προύριεντ [and still wanting] με το έξτρα 5ιντσο βινίλιο [σε μέγεθος σιντί] και τον πλήρωσα όσο κι ένα dvd της criterion αλλά χαλάλι, είναι σαν να κάνεις βουτιά στο χάος και στο ντιστόρσιον και πιο εκτονωτικό από δέκα μπουνιές στον τοίχο.
incense_and_rubber

xxx

Greece's Odeon sues newspaper over "defamation" in film review
Alexis Grivas in Athens
03 Jun 2008 16:32
The divide between critics and the film industry took an unprecedented turn in Greece this week as Manos Krezias, the head of the local production/distribution/exhibition powerhouse Odeon, filed a lawsuit against Giannis Zoumboulakis, film critic of the Athens daily newspaper To Vima as well as against Christos Memis, editorial director of the newspaper.
Claiming about $386,090 (Euros 250,000) in damages, Krezias accuses the defendants of defamatory slanderand tarnishing of Odeon's reputation. The company's press officer told ScreenDaily.com in an official statement that "Odeon has no problem with any negative reviews and backs film critics' free expression. Odeon's reaction was due to the defamation and the lies, included in the (Zoumboulakis) film review published March 9 concerning the local title Just Separated."
Zoumboulakis, when contacted by Screen, stressed that "what I described in the review, the tendency by producers to update old formulas which guarantee the box office success of commercial fare, is just a criticism of such formulas and the ensuing films. I had no intention whatsoever of damaging Odeon's reputation."
Zoumboulakis -- and similar criticism from other reviewers -- refers to the proliferation again this year of local comedies and entertainment fare at top positions of the local box office.
The Odeon move comes after last year's controversy that critic Ilias Frangoulis, at the weekly free-press mass circulation Athens Voice, was sacked by his editor when Odeon decided to stop advertising in the paper because of his reviews. Odeon resumed placing advertisements in the paper once the reviewer was replaced.
More recently, Zoumboulakis, prior to the lawsuit, had been barred from Odeon press screenings and junkets. The reviewer of another prestigious Athens daily was barred from talent interviews arranged by Odeon at the recent Cannes film festival as the company was unhappy with his reviews.
Reactions from different sectors of the local film community, concerning the Odeon lawsuit range from condemnation to mild approval.
Art-house distributors, such as Peggy Karatzopoulou (PCV) and George Stergiakis (AMA) are opposed to the suit. Karatzopoulou, Greek representative at and member of the board of Europa Distributors as well as member of the board of the Union of Greek film distributors (EDIKTE) told ScreenDaily: "I totally disagree with such extreme measures as lawsuits. I believe in collaboration between all sectors of the film community and I advocate a negotiated solution to this matter."
Stergiakis adds: "I disagree with such developments. We cannot persecute film critics whenever they produce negative reviews and adulate them when they write positively for films we distribute."
Takis Veremis, general manager of the audiovisual sector at the Audiovisual production/distribution/exhibition powerhouse adopts a cautious approach: "A film reviewer should be free to express his opinion on a film. However if the publication is slanderous and affects the reputation of the company involved then the company has the right to defend itself," he said.
Andreas Tyros, president of the Greek film critics union (PEKK), said that film critics need to take a common stand against the lawsuit. PEKK is due to shortly issue an official statement.
[απ' το screendaily.com]

~

ο μαφιόζος

~ο νίνο μπανταλαμέντι που έχει σικελιάνικη καταγωγή δουλεύει ως επιστάτης σε ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων στο μιλάνο και έχει καταφέρει να γίνει πετυχημένος βόρειος -με μοντέρνα ξανθιά γυναίκα και δυο κόρες που επιδεικνύει περήφανος σε κάθε ευκαιρία. στις πρώτες του διακοπές μετά από χρόνια αποφασίζει να πάει τη σύζυγο και τις κόρες για να γνωρίσουν τη φαμίλια του στη σικελία. ο νίνο λείπει πολλά χρόνια απ' την πόλη που γεννήθηκε, ένα μέρος που οι μισοί άντρες είναι άνεργοι και οι άλλοι μισοί δουλεύουν για τη μαφία και η επιστροφή στον "τόπο που μυρίζει ανθισμένες πορτοκαλιές" δεν είναι καθόλου αυτό που περίμενε. ακόμα περισσότερο, δεν είναι καθόλου αυτό που περιέγραφε στη γυναίκα του. η σκηνή της συνάντησης με τους συγγενείς του μετά από τόσα χρόνια και ο αμήχανος τρόπος που μοιράζουν τα δώρα είναι ξεκαρδιστικός, το δε σοκ είναι το ίδιο μεγάλο και για τις δύο πλευρές. για τη μάνα του επειδή η νύφη καπνίζει και είναι ξανθιά, για τη γυναίκα του επειδή η πεθερά της δεν της απευθύνει ποτέ το λόγο. και την αγνοεί. όταν τα προβλήματα λύνονται και η οικογένεια αρχίζει να δένεται, ο νίνο υπόσχεται στον ντον βινσέντζο [τον αρχηγό της μαφίας] να του κάνει μια χάρη με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
ξεκινάει όπως το γάμος α λα ιταλικά και καταλήγει σαν το νονό. η κομεντί γίνεται θρίλερ και το γέλιο δράμα, διατηρώντας μια ισορροπία εκπληκτική. μέχρι το τέλος. [η αδελφή ροζαλία με το μουστάκι και το φρύδι του αείμνηστου, όλα τα λεφτά]. ο alberto lattuada σκηνοθετεί και ο alberto sordi είναι ο νίνο.
του 1962, απ' τις νέες κυκλοφορίες της criterion.
~η cast-a-blast παρουσιάζει το duck soup, το άλμπουμ των ottawa bros απόψε [τρίτη] στο vinyl microstore. από 8-10. μαζί με τη σούπα πάπιας θα σερβίρεται κρασί. [btw, το άλμπουμ γα-μά-ει! -more on the way]

στούντιο

~"why not push me right through the window/broken glass would do me some good" τραγουδάει o dan lissvik -που μαζί με τον rasmus hägg αποτελούν τους σουηδούς studio- στο origin [shake you down by the river], ένα κομμάτι με μελωδικές κιθάρες και υπνωτικό beat που μου θύμισε το ξεκίνημα των fluke [θα μπορούσε άνετα να υπήρχε στο techno rose of blighty]. το άλμπουμ τους yearbook 1 που κυκλοφόρησε πέρσι με όλα τα κομμάτια του west coast και του single no comply -και τα δύο εχαν κυκλοφορήσει μόνο σε βινίλιο- είναι απ' αυτά που αν δεν σε βάλει κάποιος με το ζόρι να το ακούσεις δεν του δίνεις καμία σημασία...
κακώς. πολύ κακώς. εδώ είναι ολόκληρο.
~κυκλοφορεί από τη masters of cinema το la vie de jesus, κυκλοφορεί σε ελληνική κόπια το διάφανο δέρμα από την private cinema, το red balloon και το white mane στα παιδικά της criterion μπορεί να μην έχουν καθόλου έξτρα, αλλά τα transfer είναι καταπληκτικά.

tout va bien

Είστε να κλείσουμε μια Τράπεζα;
Ο υπερδανεισμός και οι ληστρικοί όροι στα δάνεια έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Οι τραπεζίτες-νταβατζήδες τρώνε τις ζωές των συνανθρώπων μας. Επίσης, να μην ξεχνάμε πως τα δάνεια των άλλων βλάπτουν σοβαρά την υγεία όλων μας, αφού τα χρέη οδηγούν τους ανθρώπους στην παρανομία και στην εγκληματικότητα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί απαγορεύονται οι διαφημίσεις των τσιγάρων και επιτρέπονται οι διαφημίσεις τραπεζικών δανείων – τα δάνεια είναι πιο βλαβερά από το κάπνισμα. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο - κάτι πρέπει να γίνει και μην περιμένετε να το κάνει κάποιος άλλος. Δεν θα το κάνουν ούτε κόμματα, ούτε εκδότες, ούτε δημοσιογράφοι – όλοι αυτοί είναι βουτηγμένοι στα ίδια σκατά με τους τραπεζίτες. Μόνο εμείς οι πολίτες μπορούμε να το κάνουμε – αν είμαστε πολίτες και όχι κοπρίτες. Μόνο εμείς μπορούμε να απελευθερώσουμε τους συνανθρώπους μας. Γιατί αυτός που χρωστάει σπίτι, αυτοκίνητο –ακόμα και το ψωμί που τρώει- δεν είναι ελεύθερος αλλά σκλάβος – ένας σκλάβος που ψηφίζει τον δικτάτορά του. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να κλείσουμε μια Τράπεζα.
Τα πράγματα είναι απλά:
1. Συμφωνούμε και βάζουμε στο στόχαστρο μια Τράπεζα. Κατά προτίμηση αυτήν για την οποία υπάρχουν τα περισσότερα παράπονα από τους δανειολήπτες. (Ξέρω ποια είναι αυτή η Τράπεζα, αλλά δεν είναι του παρόντος – κάποιος μπορεί να αντιπροτείνει να είναι περισσότερες από μια.)
2. Όσοι έχουμε καταθέσεις στην Τράπεζα που έχουμε στοχοποιήσει κάνουμε όλοι μαζί ανάληψη των χρημάτων μας. Αυτομάτως, έχουμε στείλει την Τράπεζα στο διάολο.
3. Μεταφέρουμε τα χρήματά μας σε μια άλλη Τράπεζα (ή Τράπεζες), με τον όρο πως θα επαναδιαπραγματευτεί με ευνοϊκούς (ανθρώπινους) όρους την αποπληρωμή των δανείων των συνανθρώπων μας.
4. Όσοι έχουν χρήματα σε άλλες Τράπεζες απειλούν να σηκώσουν τα χρήματά τους και να τα μεταφέρουν στην Τράπεζα (ή στις Τράπεζες) που έχουμε επιλέξει, αν δεν αντιμετωπίσουν ευνοϊκά τους δικούς τους δανειολήπτες.
5. Απαιτούμε από την Τράπεζα (ή τις Τράπεζες) στην οποία θα μεταφέρουμε τα χρήματά μας να προσλάβει τους υπαλλήλους της πρώτης Τράπεζας –οι οποίοι έχουν χάσει τη δουλειά τους-, ώστε να μη μείνουν άνεργοι.
6. Οι Τράπεζες έχουν πάρει το μήνυμα και κάθονται φρόνιμες.
7. Ρε μαλάκες, τους γαμήσαμε!
Αυτή είναι η πρότασή μου και είμαι, βέβαια, ανοιχτός σε κάθε συζήτηση για αντιπροτάσεις και καλύτερες ιδέες. Ελπίζω να γνωρίσει απήχηση γιατί κουράστηκα όλοι να γκρινιάζουν και να μην κάνουν τίποτα – ούτε καν μια πρόταση. Προτάσεις τύπου «μια βδομάδα χωρίς γάλα» και «μια βδομάδα χωρίς ντομάτα» μου φαίνονται –με το συμπάθιο κιόλας- γελοίες και, κυρίως, αναποτελεσματικές. Αν είμαστε μάγκες, ας κλείσουμε μια Τράπεζα. Να γράψουμε ιστορία. Να ‘χουμε να το διηγούμαστε στα εγγόνια μας.Να διευκρινίσω πως δεν έχω πάρει ποτέ δάνειο στη ζωή μου και πως ποτέ δεν είχα πιστωτική κάρτα. Στις τράπεζες έχω μόνο καταθέσεις.
(Αν η ιδέα γνωρίσει απήχηση, θα ήθελα να δω πόσα παραδοσιακά μέσα -Τύπος, Ραδιόφωνο, Τηλεόραση- θα γράψουν ή θα πουν πως το "κίνημα των bloggers" προσπαθεί να κλείσει μια Τράπεζα. Ναι, σωστά το μαντέψατε, κανένα δεν θα αναφερθεί για να μη χάσει τις διαφημίσεις από τις Τράπεζες. Σκλάβοι κι αυτοί - οι ευαισθησίες είναι μόνο όταν οι μπλόγκερ γράφουν για τις πυρκαγιές και την Αμαλία - όταν υπάρχει παραδάκι στη μέση, το βουλώνουν όλες οι ευαίσθητες ψυχές.)
ο πιτσιρίκος μεγαλώνει...
[κι άλλο τρίκι]

βελούδινη επανάσταση [μες στη ζέστη]

1η μπανάνα 16:00 ΖΑΠΠΕΙΟ (Μέγαρο)
2η μπανάνα 18:00 ΠΛΑΚΑ (Ρωμαϊκή αγορά)
3η μπανάνα 20:00 ΘΗΣΕΙΟ (Σταθμός)
4η μπανάνα 22:00 ΤΕΡΜΑ ΕΡΜΟΥ (Αμαξοστάσιο) [σημ.: κάπου εκεί τελειώνει και το jazz-fest]
cuthere
εδώ λεπτομέρειες