Ήταν μια περίεργη χρονιά το 2007. Κατ’ αρχάς, ήταν μια χρονιά που δεν παρακολούθησα καθόλου τηλεόραση κι έτσι έχασα όλα τα γεγονότα που θα μου έδιναν πόντους σε ένα τηλεοπτικό trivia. Μπορεί να είμαι κι ο μοναδικός που δεν είδε Λαζόπουλο ούτε μια φορά. Τις Τρίτες κλείναμε τεύχος και τα Σάββατα δεν έτυχε ποτέ να είμαι στο σπίτι. Χάνεις την επαφή με την πραγματικότητα, αλλά κερδίζεις την ησυχία σου και αποτοξινώνεσαι απ’ την μπουρδολογία και την ηλιθιότητα. Όχι της συγκεκριμένης εκπομπής, των υπολοίπων. Αρκεί να διαβάσεις τα κυριακάτικα τηλεοπτικά ένθετα μια φορά για να μάθεις τα πάντα. Δηλητηριώδη σχόλια και κριτική για ένα μέσο που εξυπηρετούν. Αν θέλεις να γλιτώσεις απ’ την ανοησία, απλά παύεις να ασχολείσαι μαζί της. Μόνο κάτι εκπομπές με συνταγές μαγειρικής είδα τα πρωινά στον Σκάι που μου άνοιγαν την όρεξη, αλλά δεν μαγειρεύω πια, κι έτσι ήταν my daily waste of time. Ήταν η ώρα που ετοιμαζόμουν να πάω στη δουλειά -συνήθως έφευγα ακριβώς που το ελικόπτερο πέταγε πάνω απ’ την Αθήνα για να περιγράψει την κίνηση στους δρόμους, κάτι που επίσης δεν κατάλαβα τι εξυπηρετεί, εκτός από την ευκαιρία για καλυμμένη διαφήμιση.Το 2007 ήταν η χρονιά που είδα αρκετούς φίλους να προοδεύουν. Είναι μεγάλη η χαρά όταν βλέπεις τους φίλους σου να προοδεύουν. Ακόμα κι αν δεν προλαβαίνεις να τους το δείξεις ή θεωρείς ότι είναι περιττό να το εκφράσεις γιατί είναι αυτονόητο. Ο πιτσιρίκος [είμαι περήφανος που είμαι φίλος του, δεν πα’ να γράφονται γι’ αυτόν όλες οι κακίες του κόσμου] έβγαλε δεύτερο βιβλίο, έγραψε κείμενα για επιθεώρηση -ρεζίλι έγινα, παίζεται εδώ κι ένα μήνα και δεν το είχα πάρει είδηση- έγινε τραγούδι στην παράσταση του Κραουνάκη, έγραψε ξανά για τον Economist, έχει την πιο πετυχημένη στήλη στη lifo και στη μεγαλύτερη κυπριακή εφημερίδα, προσωπικά και με τα μισά θα ήμουν ευτυχισμένος. Θα ήθελε να άρεσε σε όλους. Κι εγώ θα το ήθελα. Εμ, δεν γίνεται. Προοδεύουν κι άλλοι, αλλά δεν είναι τόσο διάσημοι.
Το 2007 θα το θυμάμαι για διάφορους λόγους:
~Βρεθήκαμε με τον Άγγελο καλεσμένοι στην πιο σημαντική για μας ελληνική ραδιοφωνική εκπομπή και ακόμα αναρωτιέμαι αν ήταν αλήθεια. Στο μικρόφωνο ήμουν χάλια και δεν μπορούσα να αρθρώσω δυο λέξεις της προκοπής, αλλά γνωρίσαμε τον άνθρωπο που έχει διαμορφώσει κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος τα μουσικά μας γούστα. Κι αυτό αρκεί. Το ότι τα έκανα μούσκεμα δεν έχει σχέση με το ότι έξω έβρεχε καταρρακτωδώς.
~Πήγα να πάρω συνέντευξη από κάποια μεγάλης ηλικίας κυρία που δεν είχα ούτε ακουστά και δεν ήξερα τίποτα για τη ζωή της [let alone she was totally deaf]. Βρέθηκα σε ένα σουρεαλιστικό περιβάλλον ροζ ρόμπας, μαύρης ψηλοτάκουνης γόβας, ξυρισμένου φρυδιού και βρισιών [τον άντρα της τον αποκαλούσε παλιόπουστα και απειλούσε να τον πετάξει απ’ το μπαλκόνι] και έγινα μάρτυρας ενός συγκλονιστικού μονολόγου με την ιστορία μιας ζωής. Ανεπανάληπτη εμπειρία.
~Επίσκεψη στο σπίτι διάσημης τραβεστί για συνέντευξη, λίγο πριν παίξουν οι Beastie Boys σε εκείνη την επεισοδιακή βραδιά. Με δύο φωτογράφους. Θα μιλούσε για το Gay Pride, αλλά τελικά βγήκε πολύ πιο προσωπικό κι έγινε Αθηναία. Είχα άγχος να μην αργήσουμε και χάσω τη συναυλία, αλλά εκείνη είχε καλή διάθεση κι έλεγε ιστορίες. Λίγο πριν σβήσω το μαγνητόφωνο μας διηγήθηκε το απίστευτο περιστατικό: είχε πάει σε κάποια έρημη παραλία κι είχε ξαπλώσει να κάνει ηλιοθεραπεία όταν εμφανίστηκαν τρία «τεκνά» που κάθισαν πενήντα μέτρα πιο πέρα. Γδύθηκαν, κι ένας απ’ αυτούς άρχισε να στρίβει μπάφο με το πουλί του. Μπορεί και πάνω στο πουλί του, λίγη σημασία έχει, έτσι κι αλλιώς η σκηνή ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας μου. Την ώρα που τους πλησίασε κι άρχισαν να ανταποκρίνονται [δεν μεταφέρονται όλα], εμφανίστηκε ένα ντάτσουν με γύφτους και τους πρόγκιξε. Καταραμένο ντάτσουν…Σε δυο ώρες στους Beastie Boys θα γινόταν της Κορέας. Τα γνωστά…
~Στο σπίτι του Παύλου Μάτεσι με την Γκέλυ [είναι γείτονας]. Πίνοντας καφέ. Μας μιλάει για τα
πτώματα των τζάνκι που κατεβάζουν απ’ το λόφο του Στρέφη και την εγκληματικότητα στην περιοχή. Μας λέει ότι του έχουν κάνει διάρρηξη στο συγκεκριμένο διαμέρισμα τρεις φορές. Πριν μερικές νύχτες δοκίμασαν να του ξανα-ανοίξουν την εξώπορτα, αλλά έδωσε μια κλωτσιά από μέσα και οι κλέφτες το έβαλαν στα πόδια. Στη συνέχεια, πήγαν κι έκλεψαν την από κάτω! [Την επομένη έβαλε πόρτα ασφαλείας]. Πριν φύγουμε τον ρωτάω «δηλώνετε αριστερός. Με την πολιτική τι σχέση έχετε;»«Αριστερός είμαι, αλλά με την πολιτική δεν έχω καμία σχέση. Το ότι δηλώνω αριστερός δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να κριτικάρω την αριστερά. Τα να είσαι αριστερός σήμερα είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Το ΚΚΕ έχει πάθει αγκύλωση και είναι να θλίβεσαι, ο Συνασπισμός έχει προοπτικές αλλά πρέπει να κάνει κάτι δραστικό. Δεν με αφορά η πολιτική. Και επειδή είσαι πολύ νέος, σου λέω ότι έχει να αυτοκτονήσει πολιτικός από το 1940. Κάτι σημαίνει αυτό…».
Την επομένη άκουσα πρώτη είδηση ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας έλληνας πολιτικός. Τραγική ειρωνεία ή προφητεία;
[στη φωτο: η ραραού με τον σκύλο παραμάσχαλα].
