κώδικας 9

9 samurai

sexdoll for dogs

what must poor people do?

poor people must work-rhythm & sound with bobbo shanti [burial mix]

νταμπ νταμπ

MEΘαύριο το βράδυ [παρασκευή] στο cantina social a year is not rough enough party. leokopiou 6-8, psyri.
april showers

zebras van eyck

αυτό είναι το νέο ep των zebra tracks με το εκπληκτικό artwork του μιχάλη [και του jan van eyck βεβαίως...] που περιέχει το spare time soundtrack [είναι το κομμάτι που γίνεται χαμός στα live] κι άλλα τρία επίσης ξεσηκωτικά κομμάτια, με μερικές από τις πιο όμορφες ποπ στιγμές που μπορείς να πετύχεις φέτος. μην ψάχνεις πολύ μακριά, οι zebra tracks είναι εδώ δίπλα, για να σου φτιάξουν τη μέρα.
η επόμενη εμφάνισή τους είναι στο gagarin στο party του centro στις 8/6 [ακόμα αυτή η αφίσα;] και αμέσως μετά στο πεδίο του άρεως. κι έπεται συνέχεια...
το people's mornings είναι πραγματικά τραγούδι που θα' πρεπε να παίζει παντού: [why people run here all the time? /they keep on wasting the moonlight/and i stand and watch me and johnny on the saturday mornings/and i think of efi and me and i can't find:
what people try to prove? (in the mornings)
what do they think of me and you? (in the mornings)]
χθες το βράδυ που έψαχνα στο yutube βίντεό τους έπεσα πάνω σε κάτι ζέβρες που ζευγάρωναν και να και λίγο σεξ [prosoxi, είναι τσόντα και χρειάζεται confirmation].

forbidden poetry με βιολιά

αύριο στη ρωμαϊκή αγορά το forbidden poetry με ορχήστρα εγχόρδων. και free. θα ξεκινήσει αυστηρά στις 9 μμ.
[η ρωμαϊκή αγορά είναι στην καρδιά της πλάκας, δίπλα στον πύργο των ανέμων, ανεβαίνεις την αδριανού...]
φωτο charlie makkos

μπρος

δεν ξέρω ακόμα γιατί μου αρέσει ΤΟΣΟ πολύ αυτός ο δίσκος κι αυτός ο τύπος. όποιος δεν έχει το δίσκο [λέμε...] υπάρχει εδώ. [υπήρχε]

κι εδώ είναι τα κομμάτια που έχει "κλέψει" στα samples. [αν δεν υπάρχουν δίπλα, υπάρχουν εδώ κι εδώ κι εδώ]

01+06=07

Το VM RADIO "εξέπεμψε" για πρώτη φορά στις 20 Απριλίου του 2006, στις 9 Μαϊου έγινε η πρώτη κανονική εκπομπή και την τελευταία εβδομάδα του περασμένου Μαϊου άρχισε το πρώτο πειραματικό του πρόγραμμα.
Το Σεπτέμβρη του 2006 οι ζωντανές εκπομπές ανά ημέρα αυξήθηκαν και από τις 5 Φεβρουαρίου του 2007 το πρόγραμμα του διαδικτυακού σταθμού του vinyl microstore είναι 24/7.
Ένας χρόνος δεν είναι αρκετός...
"A YEAR IS NOT ENOUGH" PARTY
at Cantina Social (Λεωκορίου 6-8 ,Ψυρρή)
friday 01.06.07
free entrance
music by vm radioneers+guests [αν προλάβουν]

gramma stin athina

όταν διαβάζεις για τον stuart, the son of a maori father and white mother, who was rejected by his paternal relatives because of his colour, όλα καλά. είναι η συγκινητική αφήγηση ενός μιγά μαορί που τον απορρίπτουν οι ρατσιστές ομόφυλοί του.
“It was a fairly major reason why we chose to leave New Zealand and give Australia a go,” he says. “I was quite young, but I still remember vividly how a lot of my father’s relatives wouldn’t let my mother or any of us kids into their house on the basis of our colour. You know, these racist perspectives of those who consider themselves so honourable from a traditional point of view – this Maori man can’t marry this Caucasian woman.” η ιστορία παρόμοια και για τον άλλο οργισμένο του γκρουπ:
Rabel, who grew up in Mt Waverly in Melbourne’s outer east, had his ethnic heritage shielded from him until he was 14. “I would come home from school saying ‘Mum, they’re making fun of me’,” he recalls. “My mum would say ‘Tell them you’re Australian’ and I would do that, and all the kids would be like ‘You can’t be, you’re black’ sort of thing. I could never understand it because I never actually knew I was Anglo-Indian; that my ancestors weren’t derived from Captain Cook, you know, and nor were they German settlers in the Barossa Valley or something.”
“It was for that reason that I ended up probably more patriotic than anyone from my background, because I kind of had that chance denied for me to understand my history or culture. And with that timed with the whole hiphop thing, they kind of joined forces.”
μετά φτάνεις στον markovski. τον φουστανελλά της φωτογραφίας, που δηλώνει μακεδόνας. Markovski was brought up as a proud Macedonian in Altona and it was his own ethnic folk music that sparked his affinity with rap. “My parents used to play it a lot when I was a kid,” he says. “There were a lot of sad stories in those old Macedonian songs; stories, I guess, of hard times and oppression and stuff. And I think I’ve always connected that with understanding hiphop, because they were talking about hard times and oppression as well. Even as a young kid I understood that.”
ο καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει -εννοείται- και να κυκλοφορεί με φουστανέλλα επίσης [ακόμα περισσότερο]. και μετά ακούς αυτό το τραγούδι:
γράμμα στην αθήνα [άκουσέ το προσεκτικά]
η συνέντευξη είναι από το cyclic defrost magazine και το χιπ χοπ γκρουπ λέγεται curse ov dialect...

πούσι κουίν

υποτίθεται ότι ο δίσκος της bunny rabbit είναι απ' τους πιο 'αυθεντικούς' που κυκλοφόρησαν φέτος. κατά κάποια έννοια είναι.
όσο αυθεντικός είναι και ο βας-βας-παρασκευάς και οι ξεδοντιάρες που τραγουδάνε στο ζετέμ, όσο αυθεντική μπορεί να είναι μία 'μέλισσα' που έκανε το όνομά της 'κουνέλα' και τραγουδάει [?] για το μουνί της [σχεδόν αποκλειστικά] μιμούμενη τις κοκορόζι -οι οποίες σιγά να μην έχαναν την ευκαιρία, πρόλαβαν και την υπόγραψαν στην εταιρία τους!
μιμείται και την peaches, αποτυχημένα βεβαίως, αλλά είμαι σίγουρος ότι κι αυτή θα την υπόγραφε αν είχε εταιρία [στο μαλλιοτράβηγμα των αδελφών κάσιντι με την peaches το παίζω 2, αν και ποτέ δεν ξέρεις, γιατί οι άλλες είναι δύο και το ίδιο μουρλές].
η μέλισσα-κουνέλα φτιάχνει χάλια κομμάτια, ραπάρει ακόμα πιο χάλια, οι στίχοι είναι κάτι ασυναρτησίες για πλακομούνια, τραγουδάει χειρότερα από την μπεζεντάκου, στο μόνο τραγούδι του δίσκου που υποφέρεται τη συνοδεύει ο ηλεκτρονικός ήχος από ένα όπλο-παιχνίδι [αυτή τραγουδάει για pussy smoke]. το αυθεντικό εννοείται ότι δεν σημαίνει και υποφερτό, ούτε απαραίτητα ότι πρέπει να σου αρέσει.
τι είναι αυτό όμως που κάνει έξυπνους ανθρώπους να γοητεύονται από την 'ξεφτίλα'* του ζετέμ και να θεωρούν την bunny rabbit...εξαιρετική [προσοχή, 'εξαιρετική', όχι 'ενδιαφέρουσα'...], να υπερασπίζονται την ανίτα μέχρι τσακωμού με τους φίλους τους και να φτάνουν στο σημείο να αποχωρούν απ' την παρέα αν τύχει και την κακολογήσει κανείς; [συνέβη].
στο δίσκο της melisa rinkon [bunny rabbit] συμμετέχει και η celena glenn [που θέλει να τη φωνάζουν black ckracker] -όποιος είχε δει το live των κοκορόζι στο bios θα τη θυμάται σίγουρα, είναι αυτή που έχει τυλιχτεί με το κασκόλ και κρατάει τη λάμπα στη φωτογραφία.
lovers and crypts λέγεται ο δίσκος.
it ain't easy
[*κατά άλλους έξυπνους και σοβαρούς ανθρώπους]

the curators

featuring ku on casio, lo-fi on vocals, koke nunu fossa on guitars

pump up the noiz

psycho-spac hand luke

κάσπα

My name is Jim and I live on a boat with Rosie. The film ‘Kids’ is one of my favourite films of all time and I liked the character Caspa. I’ve been making music as Caspa for about 2 years now. I just wanted to make my own music with my influences, which I get from everyday life and British culture. I love watching films, especially British ones. I got loads and loads of samples on my hard drive that are waiting to be used. My next sample will be from ‘Debbie Does Dallas’. All my beats will be coming out on Dub Police and Sub Soldiers. They're my foundation labels to put beats out on. I will write some tunes for other labels but they will have to fit in with what I'm doing. I don’t wanna be a label slag! The Dub Police takeover in Brighton is gonna be large. Room 1 is Caspa, N-Type, Rusko, The Others. Room 2 is Hijack, Reso, Silky & Quest, Urban Collective. Mc’s Crazy D and Pokes. Myspace/caspadubstep for more info on that! I think a dash of vocals will help it expand a bit more… I wanna write some tunes with vocalists. Would like to work with Riko from Roll Deep. He's got some militant vocals!
I think the scene is moving really well and everyone seems to be doing big things. 90% of the sound is well produced and engineered. Dubstep is gonna be global in the next couple of years. 2007 is gonna be the biggest year by far! It's gonna happen no matter how much people like or dislike it. When something is big and exciting, of course the media are gonna want to know and get involved. That’s what they do! What I don’t like is media journalists talking complete bollocks or licking shit holes! Rather than go and find out about the scene they will write what they may have heard or read from other sources! Fucking minges. [η συνέντευξη απ' το rapnews.co.uk]
cockney violin

i got a good thing going

τι σχέση έχει η lynn terry [η πορνοστάρ] με αυτό το τραγούδι; και ποια είναι η terry lynn;
[ξέρει για ποιον...]

the next step

The period scenographies by the photographer Lejaren À Hiller are at the centre of the image of Sónar 2007. Lejaren's magnificent series shows the History of Surgery through the ages, using an expressionist and theatrical treatment of light, a pictorial composition and a taste for veiled eroticism.
However, if we look closely, we can see the presence of an intruder in each of the scenes
Smiley, the icon par excellence of late eighties acid music, has gatecrashed the History of Surgery, like the joker who stands behind the TV news correspondent and makes faces. Smiley returns but does so in an absurd way, in a context where it does not belong. The Sónar 2007 image seems to highlight the pointlessness of all returns, whether to the past or the future, and leaves the viewer with more questions than answers.
απ' το site του sonar. εδώ το mix του kode 9, χωρίς σχόλια.

ξύπνα! σκοπιά!

καθόμουν στη σκοπιά και παρατηρούσα την αγελάδα. Προσπαθούσε να μπεί μέσα στο περιφραγμένο χώρο του φυλακίου. Της έκανα αναγνώριση 3 φορές, αλτ τις ει, αλλα με έγραψε κανονικά. Επέλεξα να μην ενημερώσω τον αρχιφύλακα. Τελος πάντων, όσο η αγελάδα προσπαθούσε να περάσει το φράχτη, περάσανε 3 έφοδοι. ο Πρώτος είπε "καλά εντάξει, ότι νάναι η αγελάδα", ο δεύτερος είπε "ρε την παλεύεις?" και ο τρίτος μου ζήτησε να τον βγάλω φωτογραφία με την αγελάδα. Το έκανα.
Αρχιφύλακας εκείνη τη μέρα ήταν ένας τύπος που μου διηγήθηκε το περιστατικό της γλάστρας το οποίο και παραθέτω για την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, μπορεί να αποτελέσει υλικό για κάποιον που έχει σπουδάσει ψυχολογία με μεταπτυχιακό στη γεωπονία.
Ο Υπολοχαγός γλουγλού (γνωστός και ώς φονική γαλοπούλα) εφτασε μια μέρα στα εστιατόρια. Εκεί βρήκε τον υπεύθυνο και του είπε οτι έρχεται ο ταξίαρχος και πρέπει να είναι όλα στην εντέλεια. Επίσης πρόσθεσε πρέπει να ποτιστούν και οι γλάστρες πάνω στα τραπέζια. Ο υπεύθυνος των εστιατορίων του εξήγησε οτι οι γλάστρες αυτές εχουν ψεύτικα λουλούδια, αλλα ο υπολοχαγός γαλοπούλα που οταν αγριεύει μοιάζει με κουνέλι, του είπε οτι δεν έχει σημασία, οι γλάστρες πρέπει να ποτιστούν. Έτσι οι γλάστρες ποτίστηκαν. Πρέπει εδώ να πώ οτι τα λουλούδια αυτά έχουν πάνω και ψεύτικη δροσιά απο κάποιο πλαστικό υλικό. κατάθλιψη.
Τα πλαστικά λουλούδια και οι αγελάδες είναι σίγουρα απο τα πιό ευφυή όντα που έχω συναντήσει στο στρατό. Ο μέσος όρος ευφυίας μπορεί να περιγραφεί με το παρακάτω γεγονός. Κάποιος πείραζε εναν επαγγελματία οπλίτη ο οποίος είναι ο κοναν ο βαρβαρος ο ίδιος, και τελικά κατάφερε να τον εκνευρίσει. Έτσι για να κάνει τον τύπο που τον πείραζε να το βουλώσει του είπε
-ρε θα το βουλώσεις μη σου βάλω το καβλί στον κώ...(κόλλησε για λίγο και μαλλον επεξεργάστηκε τι θα πεί) ... στο στόμα?
Αργησε να σκεφτεί οτι ο ευγενής του σκοπός να κάνει τον άλλον να το βουλώσει θα επιτυγχανόταν αν του έκλεινε το στόμα και όχι τον κώλο. Στο στρατό ο πούτσος είναι το μέσο, η αφορμή, το μύνημα και το ίδιο το γεγονός της επικοινωνίας.
Ένα πρωινό με ξυπνησε η φωνή του θαλαμοφύλακα "ΑΝΤΕ ΕΛΑΤΕ ΞΥΠΝΑΤΕ, ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΚΙΝΗΣΗ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΚΙΝΗΣΗ", μια φωνή μεσα μου είπε "et si movit" και όμως κινείται αλλα δεν είπα τίποτα καλέ μου Γαλιλαίε μόνο η αγελάδα κάτι ψιλιάστηκε, το πλαστικό λουλούδι το ήξερε απο πάντα...
267 και μία
jusqu' ici tout va bien
jusqu' ici tout va bien
[τα αρχιδάκια σε κέφια]

we don't just disappear

λονδίνο 1998. λίγο πριν τη συναυλία των beastie boys στο brixton academy. έχει κυκλοφορήσει μόνο το intergalactic, η πόλη είναι γεμάτη αφίσες με το ποντικάκι και στο ραδιόφωνο παίζει κάθε μισή ώρα intergalactic planetary, planetary interegalactic.
καλοκαίρι με δυνατό ήλιο και κάθε βράδυ καταρρακτώδη βροχή -είναι το πιο όμορφο λονδίνο που μπορώ να θυμηθώ.
μένουμε κοντά στο μπρίξτον, το απόγευμα πριν το λάιβ η κυρία τούλα μας κάνει το τραπέζι με μοσχάρι κοκκινιστό και κολοκάσι, τρώμε βιαστικά να μην χάσουμε τις λάσιους τζάκσον στο σαπόρτ. στο δρόμο πιτσιρίκια κάνουν επίδειξη με τα σκέιτ, στην πίστα τύποι με παντελόνια τρία νούμερα μεγαλύτερα απ' το κανονικό τρώνε τα μούτρα τους.
έξω απ' το κλαμπ ουρά. στεκόμαστε και περιμένουμε. το εισιτήριο κάνει 15 λίρες, το έχουμε εξασφαλίσει από καιρό. είμαστε απ' τους τυχερούς, γιατί είναι δεκάδες αυτοί που αναζητούν a spare ticket και πληρώνουν όσο κι όσο.
οι δύο που με συνοδεύουν έχουν φαγωθεί να βρουν ναρκωτικά, έστω και λίγη φούντα, πώς είναι δυνατόν να δεις τους beastie boys ξενέρωτος; βρίσκουν. εύκολα. εκεί που έφτανε η σειρά μας να μπούμε στο κλαμπ μου ανακοινώνουν ότι πούλησαν τα εισιτήρια για εκατό λίρες [το καθένα] και έκαναν τα λεφτά 'μαύρο'. η συναυλία τους έγινε κυριολεκτικά καπνός.
ήταν από τις πιο συναρπαστικές στιγμές που έχω ζήσει. οι beastie boys στο αποκορύφωμά τους. οι άλλοι πήγαν στο σπίτι και κάπνισαν μέχρι αναισθησίας.
την επόμενη μέρα μπαίνοντας σε κυριλέ κλαμπ [που απαιτούσε smart dress] οι φουσκωτοί στον έλεγχο της πόρτας τους βρήκαν το σταφ και το άρπαξαν για πάρτη τους [χε χε].
η εμφάνιση των beastie boys στην αθήνα είναι η ευκαιρία να επουλώσουν το τραύμα τους. και να εξιλεωθούν.
αυτό το συγκρότημα με το πιο απωθητικό όνομα που έχω ακούσει εδώ και πολύ καιρό [για προσωπικούς λόγους] -άκου future conditional!- έχει βγάλει έναν πολύ συμπαθητικό electropop δίσκο με ένα ακόμα απ' τα τραγούδια της χρονιάς. [pure eighties]...
your love leaves me colder
mhulot@dyodeka.gr
mhulot@otenet.gr

.

could be mine
[το could be mine το άκουσα να το παίζει ένας σταθμός τα ξημερώματα πριν από κανα μήνα στο λονδίνο και έσπαγα το κεφάλι να θυμηθώ τι στο καλό ήταν αυτό που το είχα σίγουρα, αλλά μου διέφευγε και το όνομα του γκρουπ και ο τίτλος του. μέρες ολόκληρες. αδύνατο. έψαξα και στο google για you could be mine, αλλά έβγαζε μόνο κάτι άσχετα. ψάχνοντας σήμερα στα συρτάρια για να μαζέψω αποδείξεις για την εφορία, βρήκα το εισιτήριο από ένα live των federation απ' το 1997. και το θυμήθηκα. έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια -;- και νομίζω ότι ακούγεται λίγο πιο δραματικό από τότε, μάλλον θα είναι τα αυτιά μου που έχουν γίνει πολύ ευσυγκίνητα. δεν είναι και η πιο χαρούμενη περίοδος...
μετά από σχεδόν ένα χρόνο, άρχισα να ξαναχρησιμοποιώ τη φωτογραφική, δηλαδή άστα βράστα].

bay-bad at day

I'll protect you from the hooded claw
Keep the vampires from your door
Feels like fire
I'm so in love with you
Dreams are like angels
They keep bad at bay-bad at bay
Love is the light
Scaring darkness away-yeah
I'm so in love with you
Purge the soul
Make love your goal
The power of love
A force from above
Cleaning my soul
Flame on burn desire
Love with tongues of fire
Purge the soul
Make love your goal
I'll protect you from the hooded claw
Keep the vampires from your door
When the chips are down I'll be around
With my undying, death-defying
Love for you
Envy will hurt itself
Let yourself be beautiful
Sparkling love, flowers
And pearls and pretty girls
Love is like an energy
Rushin' rushin' inside of me
This time we go sublime
Lovers entwine-divine divine
Love is danger, love is pleasure
Love is pure-the only treasure
I'm so in love with you
Purge the soul
Make love your goal
The power of love
A force from above
Cleaning my soul
The power of love
A force from above
A sky-scraping dove
Flame on burn desire
Love with tongues of fire
Purge the soul
Make love your goal
I'll protect you from the hooded claw
Keep the vampires from your door
[πάντα, μα ΠΑΝΤΑ καταλήγεις να υποφέρεις. τι power of love και κολοκύθια τούμπανα. ωραίο τραγούδι πάντως...]

αντίο...

...[για την α.]
καλό ταξίδι...

έ-έ-έρχονται!!!!!!!!!

έχω στα χέρια μου το νέο άλμπουμ των unkle που είναι εξαιρετικό.
σκληρό και διαφορετικό από τις δυο προηγούμενες δουλειές του lavelle, με συνθέσεις που θυμίζουν καλές στιγμές των 70s και 80s, χωρίς αμφιβολία ένα από τα καλύτερα ροκ άλμπουμ της χρονιάς.
δεν είναι μόνο οι φωνές του josh homme [των queens of the stone age] και του ian astbury των cult, του gavin clark των clayhill, των audiolux, του lee gordon των alfie που το διαφοροποιούν από το psyence fiction, είναι τα ζωντανά ηχογραφημένα όργανα που τον μετατρέπουν σε ροκ για στάδια.
για την ακρίβεια, τίποτα εδώ μέσα δεν θυμίζει τις μέρες των samples και του dj εαυτού του lavelle. αυτό που ξεκίνησε με το never never land εδώ ολοκληρώνεται πετυχημένα. δεν έχει καμία σχέση με τον ήχο της mo wax, ίσως να ξενίσει τους παλιούς οπαδούς του, να παραείναι παλιομοδίτικο, να μην έχει τίποτα καινούργιο να πει, αλλά αυτή τη φορά του πέτυχε η συνταγή.
κάτι μου λέει ότι οι κριτικές δεν θα είναι καλές, αλλά πρόκειται για πραγματικά για ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά του 2007.
ακόμα και το promo έχει καταπληκτική συσκευασία, φαντάσου η κανονική πώς θα είναι...
war stories...

στις 17 ιουλίου θα είναι στην αθήνα μαζί με dj shadow και roots! αυτό κι αν είναι line up...

o superman

<[- -]>

στη μία και μοναδική συνέντευξη που έχει δώσει ο burial [απάντησε σε τέσσερις ερωτήσεις του kek-w για το fact] μιλάει μόνο για τη μουσική του και δεν λέει τίποτα για τον εαυτό του. ο burial ζει στο νότιο λονδίνο, είναι ψηλός, νεαρός και λευκός, τα μόνα στοιχεία που αφήνει να γίνουν γνωστά γι' αυτόν.
επίσης, η μοναδική 'κανονική' φωτογραφία του που έχει δημοσιευτεί μέχρι αυτή τη στιγμή είναι στο τελευταίο wire, μια σκοτεινή φιγούρα με φόντο τον ουρανό του έλεφαντ εν κάσ'λ -στην άλλη που κυκλοφορεί και δείχνει ένα μουσάτο τύπο με σκούφο δεν είναι αυτός, είναι ο ghislain poirier [τζίφος η επιτυχία του άγγλου μπλόγκερ...]. αρνείται επίμονα να μιλήσει, ακόμα κι επί πληρωμή, παρόλο που δεν υπάρχει έντυπο που να μην θέλει συνέντευξή του.
"νομίζω ότι το dubstep και το drum & bass κολακεύουν το ένα το άλλο πραγματικά", λέει στο fact. "το dubstep είναι σαν το υπνωτισμένο μικρό αδελφάκι του jungle. είναι το πρώτο πράγμα εδώ και πολύ καιρό που αισθάνεσαι ότι είναι underground και ριζωμένο σε κάτι. δεν ξέρω καν αν η λέξη dubstep είναι η σωστή γι' αυτό. για πάρα πολύ καιρό δεν είχε ούτε όνομα, ήταν απλά παραγωγοί...
θα ήταν γαμώ αν δεν υπήρχε καθόλου σκηνή, ούτε όνομα για τη μουσική...μόνο καναδυό κλαμπ και μερικά κομμάτια. θα πήγαινες εκεί και κάθε κομμάτι θα ήταν διαφορετικό, χωρίς φόρμες".
το more than be happy δεν έχει σχέση με τον burial, είναι ένα τραγούδι που μου έδωσε ο χάρης πριν από μερικές μέρες και έψαχνα αφορμή για να το δώσω. ορίστε λοιπόν...
mhulot@dyodeka.gr
mhulot@otenet.gr

mk-o

Ο Σωκράτης Παπαχατζής (Oannes) και η Μαρία Καναβάκη είναι οι MK-O, ένα ηλεκτρονικό project που παίζει εναλλακτικό ηλεκτρονικό ροκ, με ένα σωρό στοιχεία που το κάνουν ελκυστικό και ασυνήθιστο. Το industrial και το techno συνυπάρχουν με τα ψυχεδελικά φωνητικά, τον έντονο λυρισμό και τα κινηματογραφικά ηχοτοπία, σε ένα αδιάκοπο παιχνίδι σκιών και χρωμάτων.
«Οι επιρροές μας; Η μουσική σε όλο της σχεδόν το φάσμα. Από τον Leadbelly μέχρι τους Beatles, τον Bowie, τους Chemical Brothers. Από το Josquin Des Préz μέχρι τον John Adams. Από τον Duke Ellington μέχρι τον Jarrett κι από τον Βαμβακάρη μέχρι τον Σαββόπουλο, τον Αττίκ, τον Γιαννίδη, τον Σκαλκώτα, τη Λένα Πλάτωνος, τον Χατζιδάκι. Διά να εξηγούμεθα: δεν πιστεύουμε ότι "η μουσική είναι μια". Χιλιάδες άλλα πράγματα σε επηρεάζουν, μα πώς να προσδιορίσεις το ρόλο καθενός στο "έργο σου"; Δεν είναι γελοίο π.χ. να βγεις και να πεις "έχω επηρεαστεί από τον Κιούμπρικ, τον Πολ Βιριλιό και τον Παπαδιαμάντη";» λέει ο Σωκράτης.
ολόκληρη η συνέντευξη και δύο κομμάτια τους στο site της lifo.

bass poetry

εδώ

expect nothing

this is to say that THE CURATORS have nothing to do with THE ERASERS.
if you come to see THE CURATORS tonight, then you must not expect to see THE ERASERS.
under the no-copyright, no-control framework, THE ERASERS, have been contacted by THE CURATORS and THE CURATORS have stated that there might be similarity in materials
finally
THE CURATORS say: expect nothing
απόψε, στο άστρον [το σινεμά], κηφισίας 37. στις 11.

η συνέντευξη και το κομμάτι απ' το live του larry

είναι από τις πιο απολαυστικές συνεντεύξεις που έχω κάνει. και το [ζωντανά ηχογραφημένο] κομμάτι του που δίνει αποκλειστικά για το site της lifo, απλά γαμάει. εδώ είναι η απόδειξη για όλον αυτό τον ενθουσιασμό. υπέροχη, λαμπερή ποπ, αν υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι τύποι κρυμμένοι, σύντομα αρκετά πράγματα θα είναι...αλλιώτικα.
όλα τα όργανα τα παίζει μόνος του -ένας και μοναδικός.
θα εμφανιστεί στις 8 ιουνίου live στο gagarin, στο πάρτι του centro. περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα...
και μία διευκρίνηση. είναι από τη βέροια και ζει στο βόλο. δεν είναι βολιώτης [διόρθωση]...

aftermath

αυτό που μου συμβαίνει με το unity του burial έχει να μου συμβεί από τότε που πρωτάκουσα το aftermath. τόσα χρόνια και ακόμα το ακούω όπως την πρώτη φορά. το unity σήμερα το ακούγαμε για ώρες συνεχόμενα χωρίς να διαμαρτυρηθεί κανείς [που σημαίνει ότι είναι αντικειμενικά ωραίο κομμάτι. μόνο dubstep δεν είναι βεβαίως, κάποτε στις μέρες μου αυτό το έλεγαν drum n' bass]
έξω οι όι όι έχουν γεμίσει τα αυτοκίνητα με αυτοκόλλητα-αγγελίες [αναζητούν εισιτήριο, ναι καλά...] και τρόμαξαν να το βουλώσουν [είναι 9.25 βραδινή και μόλις σταμάτησαν τα συνθήματα].
εδώ είναι το unity [ξανά].

[* *]

chrysanthemum [απ' το νέο ep του kelley polar]

beastie

v.m. part 2

εδώ είναι το δεύτερο καταπληκτικό μέρος της σημερινής εκπομπής στο vinyl microstore [αυτό στις 5-6 δεν ήταν δικό μου, αλλά του _so called "ego"_ και όχι, δεν είναι άλλο ψευδώνυμό μου (εσένα θα στο βγάλω το αυτί, you know who), υπάρχει και τον λένε πέτρο]
1_Keene-Weir Of Fog [Poeta Negra]
2_Xela-Wet Bones [Type]
3_Monochrome-Ayureus [Vm]
4_Mala-Changes [Deep Medi]
5_Various Production-Thunkk [XL]
6_Tokyo Mask-Like you Perverts [Low Impedance]
7_Amon Tobin-Reanimator [Ninja Tune]
8_Plaid-Pino Pomo [Warp]
9_Nathan Fake-Charlie's House [Border Community]
10_Thom Yorke-Cymbal Rush [XL]
11_Burial-Gutted [Hyperdub]
12_Alex Smoke-Nuance [Soma]
13_B.Fleischmann-From To [Morr]
14_Boards Of Canada-'84 Pontiac Dream [Warp]

20.5

κυριακή απόγευμα με βροχή. ακούω το τελευταίο [περσινό] άλμπουμ της christina carter των charalabides [και session τραγουδίστρια του dj shadow] με τίτλο electrice, που περιέχει τέσσερα κομμάτια μεγάλης διάρκειας στο ίδιο ακριβώς τέμπο, μονότονα, χωρίς καμία αλλαγή σε όλη τη διάρκεια του δίσκου. ίδια κλειδιά, ίδιες νότες, ίδια σαν τις σταγόνες της βροχής. αν κλείσεις το φως και ξαπλώσεις ακούγονται σαν προσευχές. η christina ξεκινάει το παρακάτω mix, στο οποίο υπάρχει και το νέο κομμάτι του burial...
είναι το πρώτο μέρος της αυριανής εκπομπής, 4-6 στο web radio του v.m.
by the way, στα 100 πιο hot μέρη της ευρώπης για το wallpaper το vinyl microstore βρίσκεται στη θέση 70 [!], και για να δούμε τώρα που είναι τόσο hot τι θα γίνει το καλοκαίρι από αγγλίδες τουρίστριες [που διψάνε για σπέρμα, που έλεγε κι ο πανούσης]. το τεύχος κυκλοφορεί τον ιούνιο και το v.m. έχει αρχίσει τις προετοιμασίες για να υποδεχτεί τα καραβάνια τουριστών που θα συνωστίζονται στην διδότου.
[τον κωνσταντή κρύφτε, για καλό και για κακό -διότι είναι παντρεμένος άνθρωπος].
20.5.07 for v.m.

ντέρτι ντάνσινγκ

"When I was 13 I took my bar mitzvah money and bought myself some turntables and a mixer. I practiced for about 18 hours a day. Then I came out of my basement, packed my lunch and won a bunch of world championships. Joy! I formed a DJ crew called the Allies with Craze and friends. We toured the world for a while. I also founded Audio Research Records with my big brother and big homie Dave so that we could release music that we like. Next thing you know Kanye hired me as his DJ. You can watch the whole enchilada on my new DVD, which just came out. And now I'm working on an album. I'm an Aries and I really like eggs benedict. Badabim, badaboom".
αυτά γράφει ο dj a-trak στη σελίδα του στο myspace. το άλμπουμ του dirty south dance είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος του: βρώμικη χορευτική μουσική για να σε βγάλει νοκ άουτ. old school χιπ χάουζ ξεσηκωτικό, από τον dj του kanye west, που είναι 25 χρονών και λευκός. το διαγωνισμό dmcs world dj championship τον κέρδισε το 1997, σε ηλικία 15 χρονών [παραμένει ο νεότερος που έχει κερδίσει τον τίτλο...].
συνήθως δεν δοκιμάζω καν χορευτικό δίσκο πια, πολύ δύσκολα, αλλά αξίζει.
wampercycle

long live larry

μπορεί να σερνόμουν και να με κουβάλησαν στο μικρό μουσικό σχεδόν με το ζόρι, η δεύτερη βραδιά του burrnt όμως άξιζε πραγματικά, μόνο και μόνο για τις εμφανίσεις του larry gus και του felizol.
του larry ήταν από τα πιο εντυπωσιακά live που έχω δει από έλληνα μουσικό, και από τα ελάχιστα που δεν ήθελες να τελειώσει [γιατί συνήθως στα live βαριέμαι νωρίς, είναι λίγα αυτά που απολαμβάνω μέχρι το τέλος].
ο larry είναι ειδική περίπτωση, κι αν σε ένα χρόνο από τώρα δεν είναι πρώτο όνομα να μην με λένε m.hulot. περίμενε να παίξει και στο synch και θα δεις τι έχει να γίνει με τα live του. είναι καταπληκτικό πακέτο, γιατί δεν είναι απλός μουσικός, αλλά performer, κι ας μην έχει συναίσθηση [ακόμα] του τι κάνει στη σκηνή. φάνκ, χιπ χοπ, σκληρά beats και κιθαριστική ποπ με λούπες από παιδικά όργανα κάτι ανάμεσα σε jamie lidell και panda bear.
oi λούπες φαίνεται ότι έχουν γίνει πολύ στη μόδα τελευταία στα ελληνικά γκρουπ, αλλά κι ο gruff rhys με λούπες έπαιξε στο αν, άρα μάλλον είναι στη μόδα γενικά.
τα κομμάτια του ήταν το ένα καλύτερο απ' το άλλο, με αποκορύφωμα το τελευταίο τραγούδι που ήταν όντως εξαιρετικό και με φωνητικά που δύσκολα ακούς σε ελληνικό γκρουπ [εντελώς panda bear-aka brian wilson].
όταν τον ρώτησα αν έχει φέρει μαζί του cd μου απάντησε "όχι γιατί ντρέπομαι" [!], που σημαίνει ότι βρίσκεται σε καλό δρόμο. το κομμάτι του που δίνει στο myspace του και υπάρχει και στο cd του burrnt δεν δίνει ούτε κατ' ελάχιστο γεύση του τι ακούστηκε στο live.
το they reach for your neck [που θυμίζει soso] είναι πολύ μέτρια στιγμή του, αλλά δεν έχω και άλλο δείγμα να δώσω.
στον larry gus θα επανέλθω σύντομα με πιο πολλά, γιατί μιλάμε για εξαιρετική περίπτωση. που σημαίνει ότι όπου κι αν έπαιζε, σε όποιο φεστιβάλ του κόσμου θα τις κέρδιζε τις εντυπώσεις.
ο felizol ήταν πιο σκοτεινός και electro, άλλη μια έκπληξη -για μένα τουλάχιστον που δεν τον ήξερα- με highlight τη διασκευή του αγνώριστου kiss του prince που τραγούδησε ο boy. περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον να ακούσω ηχογραφημένη δουλειά τους, γιατί στο live πέρασαν τις εξετάσεις με άριστα. και σε live one-man-show και μάλιστα ηλεκτρονικό, που έχει όλα τα αρνητικά μαζεμένα [να μην τα ξαναλέμε ποια].
ο λόλεκ με ακουστικό σετ μόνο με την κιθάρα του ήταν πολύ καλός, αλλά οι μαλακισμένες πίσω δεν το βούλωσαν ούτε στιγμή το στόμα τους, εγώ στη θέση του θα τους είχα κοπανήσει την κιθάρα στο κεφάλι. δεν είναι άγένεια, είναι αναισθησία να λύνεις όλα τα προβλήματα με τις διπλανές σου την ώρα που πασχίζει να συγκεντρωθεί ο καλλιτέχνης μπροστά σου [και μάλιστα μόνο με μια κιθάρα]. ειδικά σε ένα χώρο 5x5.
τα jungle κλαρίνα του dj anarxxx είχαν ενδιαφέρον, είναι μια χαρά για 20άρηδες. Φαίνεται ότι έχω παραμεγαλώσει για drill ήχους πάντως, γιατί και το drum n' bass και τα κλαρίνα ήταν too much μετά από μια μέρα στο πόδι. επίσης, ούτε η λούλα παππά, ούτε η έφη θώδη υπήρξαν ποτέ αδυναμίες μου και τα κλαρίνα ήταν από μικρός ο εφιάλτης μου. τον 15αύγουστο με το πανηγύρι ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. μόλις το κινητό έδειξε 1.30 αποχώρησα, γιατί λίγο ακόμα και θα χρειαζόταν να με κουβαλήσουν.
είχε και guest, αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ πώς τους έλεγαν, αύριο στο update. χιουμοριστικά τραγουδάκια που θύμιζαν βαγγέλη γερμανό προ αμνημονεύτων ετών. λίγο αμήχανα, αλλά συμπαθητικά και σε μερικές στιγμές ξεκαρδιστικά.
they reach for your neck-larry gus
[για σχόλια εδώ]

γκανγκ γκανγκ ντανς

το πρώτο dvd των gang gang dance που κυκλοφορεί στις 22 του μήνα με τίτλο redina riddim περιέχει την ταινία που έχει γυρίσει ο brian de graw, συν ένα cd με ένα κομμάτι 24 λεπτών και 4 δευτερολέπτων, με τίτλο untitled number 3.
στο site τους αναφέρουν ότι δεν είναι...by no means a tour film, documentary, live video, or anything as remotely stringent. though “art film” is a moniker that may be justly used to describe it, the term falls somewhat short of it’s mark. it is, however, mr. degraw’s first foray into film making and proves to be a more forward thinking release than many of their contemporaries might attempt. informed by degraw’s work as a visual artist the film proves to be a perfect combination of sound and vision, and, as the title suggests, provides a rhythm that plays on your eyes as much as your ears. την ταινία δεν την ξέρω, το untitled number 3 πάντως, δεν είναι για πολλούς.
το παρανοϊκό κομμάτι [εμένα μου αρέσει -ας πούμε, αλλά αν το βάλεις δυνατά στο γραφείο μπορεί να πηδήσουν οι γύρω σου απ' τον έκτο] είναι κάτι σαν jazz με κατσαρόλες και πειραγμένα samples από φωνές που σου γδέρνουν τα σωθικά.
εδώ είναι ολόκληρο το κομμάτι, αλλά με προσοχή, κι όσοι αντέχουν...
[για σχόλια εδώ]

darling

απ' τις ημέρες του billy liar και της εκτυφλωτικής εμφάνισής της στο darling [ακόμα και στο παραγνωρισμένο farherheit 451 του τρυφό] έχουν περάσει πάνω από 40 χρόνια. η τζούλι κρίστι είναι 66 χρονών και γερνάει όμορφα -που σημαίνει ότι δεν έχει γίνει σαν μούμια απ' το τράβηγμα και δεν γελάει μονόπατα σαν παράλυτη απ' το μπότοξ. στη φωτογραφία του observer ποζάρει με τις ρυτίδες φόρα παρτίδα, υπέροχη.
"Γεννήθηκε στην Ινδία, το 1941, σε μια φυτεία τσαγιού που διηύθυνε ο πατέρας της. Στα έξι της χρόνια, όμως, οι γονείς της την έστειλαν στην Αγγλία, εσώκλειστη σε μια σχολή καλογραιών. Το σοκ αυτής της αλλαγής ποτέ δεν έσβησε τελείως. Τελικά την έδιωξαν επειδή είπε ένα «ανάγωγο» αστείο. Οταν πήρε το Oσκαρ για το φιλμ «Ντάρλινγκ», στα 24 χρόνια της, θυμήθηκε ανεβαίνοντας στη σκηνή τη φριχτή στιγμή που την είχαν καλέσει μπροστά σε όλο το σχολείο για να απολογηθεί.
Ο πατέρας της πέθανε σχετικά νέος και η μητέρα της επέστρεψε στη Βρετανία όταν η Τζούλι ήταν έφηβη. Από παιδί απέκτησε τη συνήθεια να αλληλογραφεί μαζί της, κάτι που έκανε και όταν επισκέφθηκε τις ΗΠΑ, πρώτα με τον Βασιλικό Σαιξπηρικό Θίασο και κατόπιν ως κινηματογραφική σταρ. «Σ’ ένα γράμμα τής έγραψα ότι η Αμερική είναι σαν ένας κήπος με μικρά γλυκά παιδάκια που δεν ξέρουν τίποτα, αλλά σου φέρονται πολύ ευγενικά», λέει γελώντας. Ηθελε να κάνει ταινίες στην Ευρώπη (έπαιξε στο «Φαρενάιτ 451» του Τρυφό) αλλά «ο έρωτας, οι άντρες» την κράτησαν στην Αμερική. Εκτός από τον Γουόρεν Μπίτι, στους άντρες αυτούς συγκαταλέγονται επίσης ο Τέρενς Σταμπ και ο Ντόναλντ Σάδερλαντ. Περισσότερο απ’ όλους, βέβαια, την επηρέασε η σχέση της με τον Μπίτι (συμπρωταγωνιστής της στο «Shampoo» και στο «Η έντιμος κυρία και ο χαρτοπαίκτης»). «Μου έδωσε μια πολιτική προοπτική για την οποία τον ευγνωμονώ», λέει. Καθώς τελείωνε η δεκαετία του ’70 ένιωσε την ανάγκη να δραπετεύσει. «Νόμιζα ότι τρελαινόμουν. Το Λος Αντζελες σε καταβροχθίζει». Το μόνο μέρος που αισθανόταν κάπως δικό της ήταν η Ουαλλία, όπου είχε περάσει μερικά όμορφα καλοκαίρια με τη μητέρα της. Αγόρασε μια φάρμα και έκτοτε περνάει μεγάλο μέρος του χρόνου εκεί, παρέα με φίλους που προσκαλεί να μείνουν μαζί της".
[η ελληνική μετάφραση είναι απ' την καθημερινή της κυριακής]
blue teardrops
[για σχόλια εδώ]

churning strides

όπως λέει και ο κ. είσαι τόσο ανυπεράσπιστος μπροστά στην ομορφιά, που το μόνο που σου μένει είναι να βάλεις τα κλάματα. κι όσο πιο απλό και αληθινό, τόσο πιο ανυπεράσπιστος.
το είχα πάθει πριν καναδυό χρόνια με το sapphie του richard youngs [αυτό το παραγνωρισμένο αριστούργημα των 00s που είναι από τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ ever] και το έπαθα και χθες το βράδυ αργά, βάζοντας να ακούσω το υπέροχο ντεμπούτο του yann tambour των encre, στο νέο project του thee stranded horse.
με τη συνοδεία μόνο μιας κιθάρας και τη φωνή του έχει φτιάξει ένα συγκλονιστικό δίσκο, που είναι αντικειμενικά ό,τι καλύτερο έχω ακούσει φέτος. με μια φωνή που πότε σκληραίνει κα βραχνιάζει και θυμίζει τον devendra banhart, πότε ακούγεται ανυπόφορα τρυφερή, με έναν λυγμό που σε κάνει κομμάτια.
το άλμπουμ που κυκλοφορεί από την blank tapes μπορεί να το αγοράσει κανείς στο site της boomkat
s., thanku...
le sel
για σχόλια εδώ

του σκασμού

φαγητό μέχρι αναισθησίας σε γνωστό γαλλικό εστιατόριο των πετραλώνων που λειτουργεί και σαν χώρος γνωριμιών. σε βάζουν σε ένα τραπέζι με άλλες τρεις παρέες και σχολιάζεις το σχεδόν άψητο αρνάκι -που το λένε ζήκο- και την πάπια με πατάτες ογκρατέν. στο ταβάνι κρέμονται ανάποδα κολλημένα τραπέζια [με επίσης κολλημένα σερβίτσια] και καρέκλες, και υπολογίζεις ποιος θα έτρωγε στο κεφάλι το τραπέζι που βρίσκεται κολλημένο ακριβώς από πάνω απ' τον διπλανό σου, ή προς τα πού θα πρέπει να εκτιναχθείς, just in case...
μεταξύ πρασόταρτας και πάπιας α λα κρεμ εκφράστηκαν απορίες του τύπου: δεν είναι κρίμα κι άδικο να σου δίνουν να δοκιμάσεις το κρασί σε ένα καλό εστιατόριο και όχι την μπίρα; ποτέ δεν θα έχεις τη χαρά να επιστρέψεις ένα μπουκάλι αφού έχεις κατεβάσει το μισό.
anyway, ο σχεδόν τριαντάρης φίλος μας πήρε τελεσίγραφο απ' τον πατέρα του ότι πρέπει σύντομα να παντρευτεί, για να μην πάνε στράφτι τα έξοδα για το καινούργιο ψυγείο και την ηλ. κουζίνα που του αγοράζουν [!]. εννοεί να παντρευτεί και να στεριώσει ο γάμος φαντάζομαι, γιατί έχει ήδη έναν στο ενεργητικό του [και ένα διαζύγιο] όταν ήταν 18.
λοιπόν η αγγελία αναζήτησης νύφης πάει κάπως έτσι: "μορφωμένος και ταλαντούχος νέος, ωραίας εμφάνισης, στέλεχος διάσημης επιχείρησης, 30-, XXXL [ανεπιβεβαίωτο, αλλά αδιαμφισβήτητο], αδαμάντινου χαρακτήρα, μη καπνιστής, λάτρης της κρέμας κάστανο, αναζητεί σύζυγο [θηλυκιά], μέχρι 27 χρονών και 6 μηνών, αναλόγων προσόντων, ανω των 80 κιλών, με καμπύλες, με ακίνητο στο κέντρο και καλή γνώση της γαλλικής κουζίνας, με εισόδημα άνω των 12000 μηνιαίως".
κι αν βρει να μου γράψει...
φολ

φυτολόγιο

η γλάστρα απ' το αφρικάνικο φυτό που αγόρασα για το γραφείο γέμισε μανιταράκια. δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό [για το φυτό, για μένα μια χαρά είναι]. ετοιμαζόμουν να ψάξω το χώμα για αυγά τροπικών φιδιών, μια φίλη το σάββατο το βράδυ με τρόμαξε, κάποια λέει που αγόρασε παρόμοιο φυτό βρέθηκε με ένα μικροσκοπικό φίδι τυλιγμένο στον κορμό, όχι απλά δηλητηριώδες, αλλά απ' αυτά που αν σε τσιμπήσουν δεν προλαβαίνεις να κάνεις κιχ.
δεν είναι αστικός μύθος, πρόσεχε κακομοίρη μου [μου είπε], γιατί θα σε φάνε τα φίδια με τις μαλακίες που βάζεις στο γραφείο, και καλά εσένα, οι άλλοι τι σου φταίνε;
anyway, η γλάστρα ήταν 40 κιλά [περίπου], κοψομεσιάστηκα να την κουβαλάω, ευτυχώς που βρέθηκε αυτό το καλό παιδί και μου την κουβάλησε στον ώμο με αντίτιμο μόνο μία σοκολάτα. μια κυρία που μας είδε να την κουβαλάμε βαρυγγομώντας ανεβαίνοντας στην ερμού, για να μας ενθαρρύνει μας είπε τι ωραίο φυτό, καταπληκτικό. είχα κι εγώ ένα ίδιο, αλλά τώρα μου έχουν μείνει μόνο τα ξύλα. κουράγιο...
αυτό το τραγούδι είναι για τον μητρόπουλο. [η φωτο απ' τα σύρματα]
it's two o'clock

arxedio medio

aim the forest