Ο Λάκης και ο Άρης Ιωνάς είναι αδέρφια. Πήγαν μαζί σχολείο, έκαναν τις ίδιες παρέες, πήγαν μαζί φαντάροι, πήγαν μαζί πανεπιστήμιο, όπου σπούδασαν ακριβώς τα ίδια πράγματα (φωτογραφία και video, και μετά Mixed Μedia στο Λονδίνο). Έχουν ένα συγκρότημα μαζί, τους Callas. Εκτός απ’ όλα αυτά, δουλεύουν μαζί: Κάνουν εκθέσεις, εκδίδουν το fanzine Velvet και το χάρτη των γκαλερί της Αθήνας Athens Art Map, και αυτή την εβδομάδα ανοίγει στο Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ η έκθεση «Part Time Punks», την οποία έχουν επιμεληθεί. Το στούντιο/σπίτι/ γραφείο τους, που στεγάζεται σ’ ένα παλιό κτίριο στην οδό Μιλτιάδου, ανάμεσα σε σειρές από καταστήματα με χάντρες, κοσμήματα και περούκες, είναι γεμάτο από έργα τους – χάρτινα έργα με φωσφοριζέ κεραυνούς, ένα σακίδιο καλυμμένο με γκλίτερ, πελώρια γράμματα από αφρολέξ. «Υπάρχει κάτι που να μην κάνετε μαζί;» τους ρωτάω. «Ναι, παλιά πηγαίναμε στο γήπεδο, καθόμασταν σε απέναντι κερκίδες και βριζόμασταν» μου λέει ο Λάκης (ο Λάκης είναι Παναθηναϊκός, ο Άρης Ολυμπιακός).
Mε το συγκρότημά τους, τους Callas, παίζουν κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πανκ με παιδικά όργανα («δεν ξέραμε να παίζουμε μουσική, κι έτσι πήραμε παιδικά όργανα· τυμπανάκια, πλήκτρα… Ήταν το πιο φτηνό και εύκολο πράγμα), με rock ’n’ roll κλισέ αντί για στίχους («στην αρχή απλώς επαναλαμβάναμε φράσεις όπως come on! yeah! baby! fuck!), ντυμένοι σούπερμαν σε μια σκηνή από πλαστικά πολύχρωμα καφάσια, γεμάτη κουρελούδες και γλόμπους καφενείου. Τους ρωτάω γιατί επέλεξαν τη στολή του Superman. «Kαταρχάς θέλαμε να δείξουμε πως ο καθένας μας μπορεί να γίνει σούπερμαν· κάπου κοροϊδεύαμε λίγο αυτή την έννοια του καλού μουσικού, του σωτήρα. Λειτουργούμε με τη λογική του do it yourself – όλοι μπορούν να είναι superman» μου λένε μαζί, καθισμένοι ο ένας απέναντι από τον άλλο σε κάτι μπαμπού πολυθρόνες (κλεμμένες από την παραλία της Γλυφάδας). Τελειώνουν ο ένας τις προτάσεις του άλλου – είναι σαν να παρακολουθεί κανείς το Ρολάν Γκαρός: κοιτάς μια δεξιά, μια αριστερά, να δεις ποιος είπε την προηγούμενη πρόταση.
«Ειδικά στη δική μας τη γενιά υπήρχε μια αίσθηση – αυτό το “και να κάνω πράγματα, ποιος θα ’ρθει να με δει; Ποιος θα ασχοληθεί;” Μια απάθεια, μια αδράνεια… Εμάς αυτό μάς βγήκε εντελώς ανάποδα. Λέμε “κάντο μόνος σου, μην περιμένεις από κανέναν τίποτα, προσπάθησε με τις δικές σου δυνάμεις να κάνεις ό,τι μπορείς και πες ‘ελάτε να με δείτε, ελάτε να με ακούσετε – έχω κάτι να πω’ ”». Κι όμως, δεν ανήκουν σ’ αυτούς που υποστηρίζουν πως ό,τι εναλλακτικό είναι καλό, ό,τι εμπορικό είναι κακό. Ούτε υιοθετούν το γνωστό «εναλλακτικό» σαρκασμό – τα καφάσια, οι γλόμποι των πανηγυριών και οι κουρελούδες δεν συνδυάζονται με τις στολές του σούπερμαν από κάποια μεταμοντέρνα ειρωνεία. «Αυτό που κάνουμε εικαστικά είναι πολύ ελληνικό. Δεν το κοροϊδεύουμε, το αγαπάμε. Εξάλλου αυτή είναι και η ουσία του DIY( do it yourself): ένα σταντ για τραπέζια στηριγμένο σε δυο δοκάρια, με ένα ελενίτ από πάνω. Αυτή είναι η ελληνική πατέντα, αυτό το stand με τα καρπούζια, ή ένας παλιός τενεκές από λάδι που μέσα του μεγαλώνει ένα μεγάλο κόκκινο γεράνι» μου λέει ο Άρης.
Το «Part time Punks», που έχουν επιμεληθεί και αρχίζει στο ΔΕΣΤΕ αυτή την Παρασκευή, έχει να κάνει με όλο αυτό το σύστημα του DIY, της ελληνικής πατέντας, της μουσικής που ενσωματώνεται στα εικαστικά. Ακόμα και μετά το opening party, σκοπεύουν να αφήσουν το χώρο ακριβώς έτσι όπως θα μείνει μετά απ’ αυτό. «Ακόμα και τα ποτηράκια τα πλαστικά, είναι μέρος του έργου και της εγκατάστασης».
Στο Velvet, το fanzine τους που μετράει σχεδόν δυο χρόνια, έβαλαν όλα αυτά που τους άρεσαν μαζί. «Ακούμε να μιλάνε για την ελληνική μουσική σκηνή ή την εικαστική σκηνή, αλλά για μας όλα αυτά είναι ένα –εικαστικά, μουσική, κινηματογράφος–, και θέλαμε να φτιάξουμε ένα περιοδικό που θα τα πάντρευε όλα μαζί. Μας ξενίζει πως υπάρχει κόσμος που μπορεί να πηγαίνει σε καταπληκτικές ταινίες αλλά δεν πηγαίνει ποτέ σε καμία έκθεση». Γελάνε όταν τους ρωτάω αν έχουν κάποιο συγκεκριμένο κοινό στο μυαλό τους για το Velvet. «Μακάρι το Velvet να πήγαινε σε όλο τον κόσμο – σε μαμάδες, μπαμπάδες. Δεν μας ενδιαφέρει το Velvet να είναι περιθωριακό ή ψαγμένο εναλλακτικά». Παράλληλα συνεχίζουν να φτιάχνουν ένα χάρτη με όλες τις γκαλερί της Αθήνας, το Athens Art Map, που κυκλοφορεί εδώ και 4 χρόνια κάθε δυο μήνες – δωρεάν, όπως και το Velvet. «Ήταν το πρώτο πράγμα που φτιάξαμε όταν γυρίσαμε από το Λονδίνο. Το φτιάξαμε με πολύ κόπο, πολλές θυσίες» μου λέει ο Άρης.
Πριν φύγω, τους ρωτάω τι σημαίνει Part Time Punks. «Ο τίτλος είναι από ένα αγαπημένο μας τραγούδι των Television Personalities. Kάναμε και μια ελληνική μετάφραση προχτές» μου λέει ο Λάκης γελώντας. «Hμιαπασχολούμενοι αλήτες. Χαχαχα-χαχαχα!!!»
[κείμενο: Δέσποινα Τριβόλη, φωτο: Σπύρος Σιμωτάς, από τη Lifo].
H έκθεση part Time punks στο ίδρυμα ΔΕΣΤΕ (Φιλελλήνων 11 & Εμ. Παππά Νέα Ιωνία, 210 2758490) ανοίγει απόψε, 2/3- με ένα μεγάλο live των Callas και των Victory Collapse και dj set από τους Legal Tender.
superman died yesterday
