john fahey

περίεργων συμπτώσεων συνέχεια. αγόρασα πριν από λίγο καιρό στη φτήνια το the sunny side of the ocean του john fahey [6 γιούρος] και ενώ διάβαζα το συνοδευτικό σημείωμα, πρόσεξα με έκπληξη ότι έχει γεννηθεί ίδια ακριβώς ημερομηνία με τον πατέρα μου, 28 φεβρουαρίου 1939. η τρελή σύμπτωση δεν είναι αυτή. είναι η ημερομηνία που χειρουργήθηκε για τριπλό μπαϊπάς, 22 φεβρουαρίου του 2001! αν δεν είναι αυτό κουφό τότε ποιο είναι; γεννήθηκαν και χειρουργήθηκαν την ίδια μέρα, για την ίδια πάθηση, που σημαίνει ότι όλοι εκεί κάπου στα 60 την πατάνε απ’ την καρδιά, νομάτερ γουέαρ δέι λίβ, κομμένα τα λίπη, οι ζάχαρες και το κάπνισμα, αλλάξτε δουλειά αν σας αγχώνει κλπ. βέβαια, ο fahey ήταν διαβητικός, ζούσε και για ένα μεγάλο διάστημα μέσα στο αυτοκίνητο, πόσο να άντεχε, πέθανε δυο μέρες μετά την εγχείρηση από επιπλοκές. διότι τι να σου κάνουν και τα χάιτεκ νοσοκομεία στο αμέρικα, εδώ είναι οι καλοί οι γιατροί, μόνο που χρειάζεται να ξεπουληθείς για να τους πληρώσεις, ένιγουέι.
μεγάλος καλλιτέχνης ο fahey. με μοναδικό στυλ στην κιθάρα, που επηρέασε μια ολόκληρη γενιά μουσικών. ο james blacksaw που έρχεται στο τέλος του μήνα στο μικρό μουσικό θέατρο είναι μαθητής του. ο fahey ήταν από μουσική οικογένεια, ο πατέρας του έπαιζε πιάνο και ιρλανδέζικη άρπα, η μάνα του ήταν επίσης πιανίστρια και ο ίδιος, πριν γίνει έφηβος άρχισε να παίζει κιθάρα. άκουγε τις ηχογραφήσεις του bill monroe και τα hillbilly συγκροτήματα που τον πήγαιναν οι γονείς του, αλλά με τα μπλουζ κόλλησε όταν άκουσε τον blind willie johnson να τραγουδάει το praise god i’m satisfied. ωστόσο, οι γονείς του είχαν άλλα σχέδια, τον έστειλαν να σπουδάσει φιλοσοφία και θεολογία στο πανεπιστήμιο της washington. και σπούδασε για αρκετά χρόνια.
στο τέλος της δεκαετίας του 50 άρχισε να ηχογραφεί σε ένα προχειροφτιαγμένο στούντιο ενός φίλου του μια σειρά από δίσκους 78 στροφών, υπογράφοντας με το όνομα blind thomas, δίνοντας σε όσους τον άκουγαν την εντύπωση ότι ήταν ένας αυθεντικός μαύρος λαϊκός μουσικός.
ο fahey δούλεψε σε βενζινάδικο για να μαζέψει τα 300 δολάρια που χρειάζονταν για να τυπώσει τα 100 αντίτυπα του πρώτου άλμπουμ του. στη μια πλευρά υπόγραφε ως blind joe death -ένας φανταστικός μουσικός, που υποτίθεται ότι είχε ανακαλύψει στα ταξίδια του στο νότο. το ίδιο άλμπουμ το ξαναηχογράφησε το 64 και το 67 και οι τρεις εκδόσεις απόκτησαν γρήγορα μυθικές διαστάσεις. [ελληνιστί, καλτ στάτους].
το 1963, κι ενώ φοιτούσε στο πανεπιστήμιο της καλιφόρνιας αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας μουσικός. ξεκίνησε τη δικιά του δισκογραφική εταιρία, την takoma, κυκλοφορώντας ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του, το the transfiguration of blind joe death, ενώ τα επόμενα χρόνια κυκλοφόρησε αρκετούς δίσκους σε διάφορες εταιρίες, μέχρι και ολόκληρη τη δεκαετία του 70. τη δεκαετία του 80 άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα υγείας: ο διαβήτης και το σύνδρομο κόπωσης. δεν σταμάτησε πάντως να κυκλοφορεί άλμπουμ. η κατάστασή του επιδεινώθηκε τα επόμενα χρόνια, στις αρχές της δεκαετίας του 90 ήταν άνεργος, απείχε απ’ τη μουσική και πέρασε ένα διάστημα που κοιμόταν μέσα στο αυτοκίνητο. τελικά, αφού τον ξανα-ανακάλυψαν νεώτεροι μουσικοί-μαθητές του, όπως ο jim o’rourke, τον έπεισαν να επιστρέψει στη μουσική και άρχισε να ξανακάνει ζωντανές εμφανίσεις.
έφτιαξε μάλιστα και μια εταιρία με τα λεφτά που του άφησε ο πατέρας του σαν κληρονομιά, την reverant, στην οποία κυκλοφόρησε το city of refuge, την επιστροφή του στη δισκογραφία. το 1997 οι βοστονέζοι cul de sac συνεργάστηκαν μαζί του στο άλμπουμ the epiphany of glenn jones, ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο δίσκο του με ηλεκτρική κιθάρα. λίγο πριν πεθάνει είχε ετοιμάσει το summertime and other sultry songs, το οποίο δεν πρόλαβε να το δει ολοκληρωμένο. συνολικά άφησε πίσω του πάνω από 30 άλμπουμ. ο ίδιος χαρακτήριζε το μουσικό του στυλ ως ‘american primitive’ και μπορεί να τοποθετηθεί δίπλα σε άλλους πρωτοπόρους του είδους, όπως ο albert ayler, ο charley patton, o bukka white, ή όχι απαραίτητα μουσικούς, όπως ο robert crumb.
εδώ http://www.johnfahey.com/Blood.htm είναι η συνέντευξή του το 1998 στο wire. του έκαναν κι ένα καταπληκτικό αφιέρωμα στο τεύχος του περασμένου ιουνίου με παρουσιάση των πιο σημαντικών άλμπουμ του.
poor boy a long way from home