the new version

Ο κήπος

Αυτός ο άνθρωπος ήταν για εκείνον τον άνθρωπο

Όπως το ποντισμένο άγαλμα για το νερό
ο αέρας για το απλωμένο ρούχο

Τα σώματά τους ήταν χώμα και νερό
του ίδιου κήπου

Αλλά ο αέρας έσκισε το ρούχο
– η πέτρα φαγωμένη απ’ το νερό

Ο κήπος πάντως παραμένει

Άκαρπος – όμως κάθε πρωί
βρίσκει το χώμα νοτισμένο

Ο κήπος περιμένει
[Παναγιώτης Ιωαννίδης---------με την άδεια πια]