ξίου ξίου

Φωτιές και τυφώνες σαρώνουν το βόρειο ημισφαίριο και στη Μύκονο τραγουδάνε ύμνους στο σοδομισμό: «Ο Άγγελός μου, ο Αλβανός μου» [παραφράζοντας το τραγούδι της Πρωτοψάλτη –που μισώ, κι ας συμπαθώ τα πρόσωπα που το έχουν γράψει] και «Αλβανέ» [παραφράζοντας το «Ουρανέ» της Άντζελας –που συμπαθώ, κι ας μην ξέρω ποιος το έχει γράψει]. Θα πέσει φωτιά να μας κάψει [φέτος αποτελείωσε την Πορτογαλία, έχουν κι εκεί Αλβανούς;]. Και στην Αμερική τα ίδια. Σοδομίζονται, γι’ αυτό τους στέλνει τυφώνες.
Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα και μου βγήκε τόσο ρατσιστικό αυτό το σχόλιο, για άλλο ξεκίνησα να γράφω, για κάποιον [σοδομιστή] που συμπαθώ. O οποίος γράφει κομμάτια σαν τα fabulous muscles και homunculus, που σε κάποια site με αναλύσεις στίχων [!] ανάβουν τα αίματα. Τον λένε Jamie Stewart ή Xiu Xiu και τον έχουν χαρακτηρίσει «Morrissey’s twisted spiritual son» [μεγάλη η χάρη του]. Το νέο [τέταρτο] άλμπουμ του έχει τίτλο La Forêt και περιλαμβάνει άλλη μια σειρά από τραγούδια με τα συνηθισμένα αγαπημένα του θέματα: an interaction where a GameCube was involved [Ale], a big-brotherly encouragement [Baby Captain], heartfelt meditations on paternal death [Bog People], fantasies about raping George Bush that reference Francisco Goya paintings [Saturn]. Μετά από όλα αυτά, δηλώνει στο CMJ: «I’m not trying to be a kook».
Για όσους δεν τον έχουν ακουστά [απορώ τι δουλειά έχουν σ’ αυτό το μιαρό blog], εδώ είναι οι στίχοι του περιβόητου fabulous muscles:

Break my face in

It was the kindest touch you ever gave

Wrap my dreams around your thighs

And drape my hope upon the chance to touch your arm

Fabulous muscles

Cremate me after you cum on my lips

Honey boy place my ashes in a vase

Beneath your workout bench

No romance no sexiness

But a star-filled night

Kneeling down before the now familiar flesh

Of your deformed penis

Wigging out before the unfamiliar flesh

Of my broken neck

[τα μεγάλωσα τα γράμματα -γι' αυτόν που παραπονέθηκε ότι προσπαθώ να του βγάλω τα μάτια- αλλά μην περιμένεις να βάζω και τα πρόστυχα με μεγάλους χαρακτήρες, μην αποθρασυνθούμε τελείως...]