...[.]...

Καλοκαίρι του 2021. Δριμύ ψύχος παντού. Στη Νέα Υόρκη θλιμμένοι άνθρωποι και παιδιά πεθαίνουν αιφνίδια στο δρόμο, προδομένοι απ’ την καρδιά τους. Στην Ουγκάντα, οι άνθρωποι αρχίζουν να πετούν στους ουρανούς λόγω έλλειψης βαρύτητας. Τα ανεξήγητα καιρικά φαινόμενα πλήττουν απ’ άκρου εις άκρον τον πλανήτη. «Μελλοντικός νεκρός ο καθένας μας, κυκλοφορεί ανάμεσα σε τωρινούς και αβοήθητος νεκρούς» [που γράφει κι ο Παπαγιώργης]. Ξαναείδα το «It’s all about Love» του Τόμας Βίντερμπεργκ και μου άρεσε ακόμα πιο πολύ, μια απελπισμένη ερωτική ιστορία με άδικο τέλος, αλλά ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη;

Το νέο άλμπουμ των Sigur Ros θυμίζει άλμπουμ των Spiritualized [επικίνδυνα όμως], κι είναι απορίας άξιο πώς καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι να ακούγονται τόσο ηλιόλουστοι και λαμπεροί, όταν δημιουργούν μέσα στους πάγους και στο εξάμηνο σκοτάδι… [Ο ήλιος στο χιόνι και τους πάγους γίνεται πιο φωτεινός, προς τι η απορία; Την παίρνω πίσω]. The sun always shines on the ice [apart from TV]. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν είναι το καλύτερό τους ή μια απ' τα ίδια, ο Πορτογάλος το θεωρεί απογοήτευση, «πολύ μονότονο και το ίδιο τραγούδι για 60 λεπτά», ήταν το μόνο που είχε να μου πει μετά από τόσες μέρες, ούτε «γεια» δεν πρόλαβε, [μακάρι να ήταν έτσι όλες οι απογοητεύσεις, anyway]. Μου άρεσαν οι Sigur Ros, και έτσι μου αρέσουν, τώρα όμως που κατακάθισε ο ενθουσιασμός βλέπω πως είναι απ' τους δίσκους που δύσκολα θα ξεχώριζα για το 2005. Είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται εντυπωσιακό στην αρχή και βιάστηκα να το χαρακτηρίσω "αριστούργημα", αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο και τώρα, μετά από αρκετές ακροάσεις. Είναι πολύ χαλαρό και ταξιδιάρικο, καθόλου σκοτεινό, παρ' όλο που ο ήχος του χάνεται υπογείως κάποιες στιγμές [και φτιάχτηκε στην καρδιά του χειμώνα] τόσο χαλαρό όμως, που μετά την τρίτη φορά άρχισε να μου κάνει "νερά". Mπορεί και να'χει δίκιο ο Άγγελος που λέει ότι αν δεν μπορείς να εκτιμήσεις αυτό το άλμπουμ μάλλον σε έκει κάψει το υπερβολικό downloading, τι να κάνω όμως που το βαρέθηκα. Είμαι καμμένος, το παραδέχομαι. Το ακούω όλη μέρα και θα το ακούω για καιρό, αλλά -δεν ξέρω γιατί- δεν μπορώ να το αγαπήσω. [Πορτογάλε, δεν τίθεται θέμα απογοήτευσης, ΔΕΝ είναι χειρότερο απ' το προηγούμενό τους...].

Είμαι περίεργος να δω πώς θα το υποδεχτούν όταν κυκλοφορήσει κανονικά…

Επίσης είμαι περίεργος να δω πώς θα μου φαίνεται μετά από ένα μήνα...

Good Luck Mister Gorsky, greetings...